از این لحاظ مجموعه مقدمههایی است که نجف دریابندری در بعضی از ترجمههای خود، اعم از ادبی و فلسفی و تاریخی، آورده است. امروزه پژوهش در ترجمه جزئی از مطالعات ادبیات تطبیقی جدید است که بر نقش بنیادی ترجمه در تأثیر و تأثر و ارتباطات فرهنگی تأکید میورزد. از این حیث بررسی این کتاب در حوزه ادبیات تطبیقی و ترجمهپژوهی قابل توجه مینماید. مندرجات کتاب بر حسب موضوع تقسیمبندی شدهاند. دریابندری هدف خود را از انتشار این کتاب گردآوری نوشتههای پراکنده در کتابی مستقل عنوان کرده است. کتاب از سه بخش تشکیل شده که ذیل عناوین زیر مرتب شدهاند: کتاب اول، در ادبیات، شامل پیشگفتارهای مترجم است و وداع با اسلحه، قضیه رابرت اوپنهایمر، چنین کنند بزرگان، رگتایم، پیرمرد و دریا، سرگذشت هکلبری فین، بازمانده روز، بیلی باتگیت، پیامبر و دیوانه، آنتیگونه و خانه برناردا آلبا.
کتاب از دو بخش تشکیل شده بخش اول شامل مقالات است و بخش دوم انتقادات. بخش اول مقاله هایی است که بین سالهای 1338 و 1349 از نویسنده در نشریات گوناگون چاپ شده است. از میان این مقالهها، آن که مربوط به اسکاروایلد است در حقیقت مقدمهای است که برای ترجمه چهار نمایشنامه وایلد نوشته شده بود. این چهار نمایشنامه در سال 1333 ترجمه شد....در بخش دوم ایشان، در مورد نمایشنامه و تئاتر و داستانهای ایرانی صحبت و نقد دارند. نمایشنامه هایی چون "قیصر"؛ " چهل ساعت محاکمه" ؛ " شوهر آهو خانم" و .....
جولیوس رابرت اوپنهایمر در پرینستون، نیوجرسی)، فیزیکدان نظری آمریکایی و استاد دانشگاه برکلی بود. وی همراه با انریکو فرمی، به خاطر نقشش در پروژه منهتن، پروژهای در زمان جنگ جهانی دوم که به ساخت اولین بمب اتمی منجر شد، در جهان به عنوان «پدر بمب اتمی» شناخته شده است. در اوج دوران مک کارتیسم، در سال ۱۹۵۴، لویس استراوس، ، رئیس هیت مدیره کمسیون انرژی اتمی آمریکا (AEC)، که شواهدی بر جاسوسی شورویها از برنامه اتمی آمریکا داشت و به خاطر پیشینه چپ گرایانه اوپنهایمر و مخالفتهای اوپنهایمر با توسعه اتمی آمریکا، خصوصاً توسعه بمب هیدروژنی، به او مشکوک بود، یک دوره سؤال و جواب یکماهه از اوپنهایمر برگزار کرد و در نهایت اجازههای امنیتی او را لغو کرد. از جمله اتهامات اوپنهایمر، تعلل او در لو دادن یکی از دوستان کمونیستش، هوکان کاوالیر بود که به او پیشنهاد انتقال اطلاعات به شوروی داده بود. لغو اجازه امنیتی اوپنهایمر به معنای پایان دادن همکاری اوپنهایمر با دولت آمریکا در پروژههای سری بود.البته اوپنهایمر همچنان مدیر مؤسسه مطالعات پیشرفته بود و به فعالیتش در آن مرکز ادامه داد. نویسنده آلمانی، هاینار کیپهارت، بر اساس بازجویی های اوپنهایمر این نمایشنامه را در سال ۱۹۶۴ منتشر کرد.