میگل آنخل آستوریاس شاعر و ساستمدار و نویسنده گواتمالایی، یکی از چند نویسنده نامدار آمریکای لاتین است که بعد از جنگ جهانی دوم بالندگی. رمان را با پیرایههای جادویی و شاعرانه. وسعت و عمق بخشیدهاند. نگاه ادبیات آمریکای لاتین به واقعیتهای بشری، بیشتر از پسزمینه اشغال سرزمینی، اختلاط فرهنگهای بومی و عجین شده با فرهنگهای وارداتی با استعمار اروپایی است. از دیگر آثار نویسنده: تعطیلات آخر هفته، آقای رئیس جمهور، چشمان دفنشدگان، مردانی از ذرت، جیببری که خداشناس نبود و ... است که بیشتر بر مدار حکومتهای دستنشانده کودتایی، پدیده همیشگی ناپدیدشدگان سیاسی، حقوق بشر و سحر و جادو است.
جای افسوس است که ما از حیات مرحوم میرزاآقاخان کرمانی و تشبئات و عملیات سیاسی او چیز زیادی در دست نداریم جز آنچه چندین مولف از روی یکدیگر با فرق های جزئی استنساخ کرده و هیچ چیز تازه ای تتبع ننموده اند. بنابراین بهتر آن می دانیم که بجای اینکه در این تذکر سی ساله دوباره به نقل همان عبارات اکتفا کنیم به تشریح و تدقیق نظریات و افکار سیاسی و اجتماعی او داخل شده و بسیاری از مسایل را که در حق او تاریک است روشن نماییم. میرزا آقاخان از حیث سرنوشت نویسندگی خیلی شبیه به خیام است که آثارش بواسطه بغض و نفرت مخالفین متروک و بدون مطالعه آنها با تیر اتهامات به جهل و نادانی منسوب شده است. ولی همانطور که اینک پس از شش هفت قرن خیام میرود جای خود را در ادبیات و فلسفه مشرق و مغرب باز کند میرزاآقاخان هم روز به روز مشهورتذ می شود و یکی بعد از دیگری آثار و تالیفاتش به طبع میرسد و کم کم همان طبقات منوره که با او مخالف بودند مجبورند در اطراف او قلمفرسایی کنند...
مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .