مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج (فارسی، طبری) سرانجام به دست مشتاقان خود رسید، این مجموعه از اشعار طبری نیما، که خود وی در سال 1325 هـ . ش در کانون نویسندگان از آن نام برده بود، بعد از سالها، وقفه، گویا برای نخستین بار به صورت مدون منتشر شده است. این مقاله مروری کوتاه بر اشعار طبری نیما و بهانهای برای شرح مختصر پیشینه تاریخی اشعار طبری است. نیما اشعار طبری خود را در حیطه فرهنگ سنتی و محلی و با استعانت از حوادث کوچک و بزرگ محیط زندگانی خود سرود. به همین جهت صرف نظر از جنبههای ادبی، اشعار طبری وی منبع مهمی برای شناخت زبان پهلوی توسط محققین خواهد بود و از این جهت اشعار طبری نیما نه تنها در حوزه ادبیات، بلکه در حوزه تاریخ نیز ارج و منزلت دارد.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
موضوع کتاب گزیده ای از سروده های طبری نیما تحت عنوان روجا و مجموعه واژه های طبری (مازندرانی) است که شاعر بلند آوازه و نوپرداز معاصر ایران مرحوم نیما یوشیج (علی اسفندیاری) در اشعار خودآورده است. این واژه ها به لهجه طبری در منطقه بین نور تا نوشهر خصوصا در نقاط کوهستانی و ییلاقی متداول است که شاعر در آنجا زاده شده و بخشی از زندگی خود را در آن نواحی سپری کرده است، هرچند تعدادی از واژه های به کار گرفته شده به وسیله نیما در نقاط میانی و قسمت شمالی جبال البرز و شرق مازندران یکسان تلفظ می شود.
نیما یوشیج علی اسفندیاری (1276 ـ 1338) پدر شعر نو ادبیات شعر نوین ایران سمبل و نماد ادبیات معاصر کشور ماست. که خلقی را به هم برانگیخت و با افسانه که در واقع مانیفست شعر نو است آب در خوابگاه مورچگان ریخت. و موافقان و مخالفان زیادی را به خود مشغول ساخت. عدهای شعر او را آمیختهای از وحشت، عجایب، جمق، و فاقد لفظ و معنی و هذیان و غیرقابل اغماض و عدهای دیگر او را مجدد بزرگ ادبیات چشم ما و یکی از افتخارات ایران زمین و مرغ بهشتی خواندهاند. دوران کودکی او آنچنان که خود میگوید در میان قبایل کوهستانی و چوپانی در زد و خوردهای وحشیانه و مسادل مربوط به زندگی کوچنشینی گذشت. خط سیاق را از پدرش و سواد خواندن و نوشتن را از آخوند ده و هفتپیکر نظامی را از مادرش فرا گرفت. در مدارس رشدیه و سن لویی به تحصیل پرداخت و با آموختن زبان فرانسه، در ادبیات مغرب زمین (بالاخص فرانسه) به تعمق پرداخت.