احمد شاملو از چهرههای درخشان ادبیات فارسی است. شاعری با قریحه بینظیر و اشعاری با دستمایههای عمیق انسانی و تعهداجتماعی که آثارش در ایان همواره ستوده و استقبال شده است. او همچنین، نویسنده شماری داستان کوتاه و مترجم بسیاری متنها از زبانهای اروپایی است. در دراز مدت تجربههایی فراوان در ویراستاری به دست آورده و در آخر این که شماری از اشعار کلاسیک و معاصر را دکلمه کرده که بر روی صفحه و نوار ضبط شده است. او همچون دیگر نویسندگان ایرانی، جایگاه خود را با مشقتی جانفرسا، بیش از آن چه درباره او گفته شد، تثبیت کرده است. سانسور و ترس دولتمردان از افشاگری حقایق و اعتراض شاعران معاصر رفته رفته به متوقف شدن چاپ و نشر اشعار ایشان انجامید و بسیاری از این شاعران به خواست خود سرزمینشان را ترک کردند. اما همه شکوه و درخشش آنان زمانی بود که در سرزمین خود به زبان مادریشان شعر میگفتند، چنان که در تبعید هرگز با آن حدت و تعدد در سرزمین شعر توفیق نیافتند. احمد شاملو نیز روزگاری ایران را ترک کرد که تاب خاموش ماندناش از تحمل غربت کمتر شده بود.
موضوع کتاب مجموعه اشعاری است از حسین روشندل که در سال 1346 توسط چاپخانه علمیه تبریز منتشر شده است.
در این اثر، نگرش و دیدگاههای سهراب سپهری و فروغ فرخزاد که در آثارشان انعکاس یافته، بررسی شده است .برای این منظور، نگارنده شعر ((مسافر)) سهراب سپهری را برگزیده، ابتدا ساختار درونی و بیرونی آن را تشریح و سپس بنیانهای فکری و معرفتهای عرفانی، روان شناختی و تاریخی آن را بیان میکند .در بخش دوم نیز برای بررسی و تبیین نگاه فروغ فرخزاد به مجموعه هستی، منظومه ((ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد)) انتخاب و بعد از بازخوانی، ساختار آن شروع و بیان شده است.