بررسی و مطالعه نظاممند ویژگیهای فکری نویسنده، شاعر و هنرمند، از جمله راههای دقیق و علمی است که ما را به دنیای آنها نزدیک میکند. نوشتار حاضر عهدهدار بررسی و تحلیل مقایسهای ابعاد فکری آدم الشعرای شعر پارسی، ابوعبداله رودکی، با عمر بن ابراهیم خیامی نیشابوری، معروف به حکیم عمرخیام در رباعیهای منسوب بدوست. شاید در نظر نخست چنین تصور شود که نتوان میان اندیشههای این دو بزرگ همترازی و تناسبی ایجاد کرد و مقایسه آن دو غریب نماید؛ اما این پژوهش نشان خواهد داد که در حقیقت، بیش از وجوه افتراق، میتوان ابعاد مشترکی را در اشعار این دو بزرگ یافت. روح خیامی که غالبا انعکاسی از اندیشههای پیش از اسلام است، در آثار شعرای پیش از او نیز نشانههایی دارد. نگارندگان این نوشتار نیز با تحلیل دقیق ابیات رودکی و مقایسه آن با تفکر خیامی میکوشند جهان شعری مشترک آنها را روشن سازند. اگر نیک بنگریم، خاستگاه فکری این دو شاعر و اندیشمند یک سرچشمه بیش نیست. این نوشتار به مقایسه و بررسی اجمالی اندیشههای دو شاعر بزرگ یادشده در محورهای بیاعتباری دنیا، حتمیبودن مرگ، اغتنام وقت، نکوهش ریا و فریبکاری، تغییر و دگرگونی، اکسیر شراب، آمیختگی شادی و غم، وارستگی، توصیف طبیعت و ... بررسی میشود.
ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متخلص به رودکی و مشهور به استاد شاعران (زادهٔ ۲۴۴، رودک - درگذشتهٔ ۳۲۹ هجری قمری) نخستین شاعر مشهور ایرانی-فارسی حوزه تمدن ایرانی در دورهٔ سامانی در سدهٔ چهارم هجری قمری و استاد شاعران این قرن در ایران است. رودکی، شاعر و استاد سمرقندی نامش بر تارک ادوار شعر فارسی میدرخشد، هر وقت سخن از نخستین شاعر بزرگ تاریخ ادب فارسی دری به میان آید مسلماً نام رودکی بیش از هر نامی در خاطرهها جلوهگری میکند. این شاعر بزرگ که فضل تقدم او بر همۀ شاعران در اقوال شاعران بزرگ همعصر او و بعد از او دیده میشود در زمانی که شعر فارسی دری هنوز مراحل کمال خود را نپیموده بود اشعاری سرود که بعضی از آنها که در معدود اشعار باقی ماندۀ از او، دیده میشود با بهترین اشعار بزرگترین شعرای فارسی زبان برابری میکند. شعر او علاوه بر جنبۀ کیفی از نظر کمّی نیز از مزیتّی خاص برخوردار بوده است و بالاترین رقم در تعداد اشعار به او نسبت داده شده است ولی متأسفانه از ابیات کثیر او که حتی به یک میلیون و سیصد هزار بیت هم بالغ دانستهاند کمتر از هزار بیت او به جای مانده که از این مقدار نیز بعضی ابیات انتسابش به رودکی محل تردید محققان است و یا در دیوان دیگر شاعران نیز دیده شده است. از رودکی دیوانی و مجموعهیی بهجا نمانده است که مورد تحقیق پژوهندگان قرار گیرد و آنچه گرد آمده است مجموعۀ ابیات متفرقی است که از لابلای اوراق تذکرهها و جُنگها و کتب علوم ادبی به دست آمده است. نخستین دانشمندی که برای جمع آوری اشعار او همّت گماشت شادروان استاد سعید نفیسی بود که تحقیق گستردهیی دربارۀ اشعار وی به عمل آورد و حاصل زحمات ممتد استاد نفیسی کتابی جامع است به نام «محیط زندگی و احوال و اشعار رودکی» که چاپ اول آن در سال ۱۳۰۹ شمسی انتشار یافت. سپس در سال ۱۹۵۸ میلادی اثر تحقیقی دیگری در تاجیکستان توسط عبدالغنی میرزایف به طبع رسیده است که در پایان کتاب، مجموعۀ اشعار به دست آمدۀ رودکی که زیر نظر ی. براگینسکی جمع آوری شده الحاق گردیده است. این مجموعه اشعار یک بار در مسکو در سال ۱۹۶۴ جداگانه به چاپ رسیده و بار دوم چاپ افست آن در تهران انتشار یافته است. چون دیوان رودکی از قرون گذشته به جای نمانده که مورد تحقیق قرار گیرد بناچار آشنایی با اشعار او جز از طریق آثار یاد شده مقدور نیست. در کتاب حاضر با استفاده از مجموعههای مذکور، حواشی و توضیحاتی بر قطعهها و قصیدهها و تغزّلات او نوشته شد تا برای دوستداران شعر کهن فارسی و دانشجویان مفید افتد
در آغاز سال روان خورشیدی رئیس جمهور افغانستان، ایران و تاجیکستان در شهر دوشنبه تصمیم می گیرند تا نمادهای فرهنگی و تمدنی جغرافیای تاریخی سه کشور تجلیل نمایند نگرشی که مبتنی بر همگرایی معطوف به ثبات منطقی و پیوند پایدار سه کشور است. این تصمیم باعث امضا بیانیه مشترک در تاریخ 5 و6 برج حمل 1387 بر تجلیل از هزار و یک صد و پنجاهمین سال زاد شاعر تیره چشم روشن بین یعنی رودکی و جشن نوروز سال روان صحه می گذارد. این مجموعه یادگار از چنان همایشی است
در باب استعاره و صورتهاي گوناگون آن، در کتب بلاغت بحثها و نکتهها آوردهاند و از ديدگاههاي مختلف استعاره را تقسيمبندي کردهاند. يکي از بحث انگيزترين مباحث، موضوع استعاره تمثيليه است که گاهي با عنوانهاي استعاره مرکب و مجاز مرکب بالکنايه نيز تعريف شده است. در بسياري از اين کتابها، اين سه موضوع تحت عنوان يک تعريف آمده و شواهد مشترکي براي آن ذکر کردهاند، اما با غور در اين کتابها و با دقت نظر بيشتر ميتوان تعاريف دقيقتر و روشنتري براي آن ارائه کرد و مرز بين آنها را تفکيک نمود. در اين وجيزه سعي بر اين است که ضمن تطبيق تعاريف ارائه شده در کتب بلاغي در مورد استعاره تمثيليه، موارد تشابه و اختلاف مورد نقد و بررسي قرار گيرد و مرزهاي استعاره مرکب، استعاره تمثيليه و کنايه تا حد ممکن تفکيک گردد تا تعاريف دقيقتري از آنها ارائه شود و شواهد آن در کتب بلاغي در ترازوي نقد قرار گيرد.
نویسندگان در این مقاله در یک جستجوی میدانی با بررسی شواهد رایج منظوم و منثور فارسی در سی و دو (32) کتاب بدیعی در دسترس: 1. نشان دادهاند بیشتر شواهد فارسی در این کتابها مشترک است و تنها نمونههای اندکی، از نویافتههای مؤلفان به شمار میرود. 2. اثبات کردهاند در اینباره، نوآوری متأخران بیش از قدما بوده است، هرچند در برخی از آثار معاصران، حتی یک نمونه مثال ابتکاری دیده نمیشود. 3. در جدولی نتایج آماری این جستار (شامل موارد نوآوری، بازآوری و بسامد کاربرد شواهد) را ارائه کردهاند.