آرا و اندیشههای ابنعربی، عارف بزرگ قرن هفتم، بلافاصله پس از انتشار مورد توجه و اهتمام عارفان متعددی قرار گرفت و جریانهای گوناگون عرفان عملی و نظری را تحت تاثیر خود قرار داد. گروه بیشماری در داخل ایران به شرح و ترویج اندیشههای ابنعربی پرداختند. فخرالدین عراقی، یکی از ناقلان مهم آثار ابنعربی است. وی گاه با بیان علمی دقیق و گاه در قالب تعبیرهای شاعرانه، به تحلیل و ترویج مباحث فلسفی و عرفانی ابنعربی پرداخته است. در این میان، گاه اندیشههای وی با ابنعربی تطابق کامل دارد و گاه توام با نوآوری است که در نتیجه تجربه عارفانه خود عراقی و در نتیجه کشف و شهود به آنها دست یافته است. نمود اساسی این اندیشهها، در قلمرو نظام هستی است. از این جهت بررسی تطبیقی آرا و اندیشههای این دو عارف بزرگ ضروری مینماید. در این مقاله با استفاده از روش سندکاوی و با بهرهگیری از فنون تحلیل محتوا به شکل تطبیقی گزارهها و اندیشههای بنیادین عرفانی که محور پارهای از اندیشههای دیگر است و قلمروهایی چون هستیشناختی، حضرات خمس، عشق، اعیان ثابته، تجلی، مورد بررسی قرار گرفته است. از مهمترین یافتههای این پژوهش آن است که عراقی به شدت تحت تاثیر اندیشههای ابنعربی است و کمتر اندیشهای از اندیشههای عارفانه و فلسفی ابنعربی را میتوان در نظر گرفت که در آثار عراقی بازتاب نیافته باشند. نوآوری عراقی در بهرهگیری از این اندیشهها از در چشمانداز تأویل و تخیل شاعرانه جلوهگر میشود.
کتاب حاضر شامل مجموعه ای از مفاهیم و تعبیرات عرفانی محیی الدین است که بر اساس کتابهای موجود وی، به خصوص فتوحات مکّیه و فصوص الحکم و تفسیر القران و التجلیات الهیه و ترجمان الاشواق تنظیم شده است. برای این کار مدت چهار سال به مطالعه آثار ابن عربی و گردآوری اصطلاحات عرفانی وی و فیش برداری آن پرداخته و پس از آن با مراجعه مجدد به منابع کار ترجمه این اصطلاحات آغاز شد و پس از آن مفاهیم عرفانی را بر اساس حروف الفبا تنظیم و تدوین کرده و در پاورقی هرجا لازم بوده توضیح یا توضیحاتی درباره آن مفاهیم داده شده است.
فصوص الحکم، تألیفِ شیخ اکبر، محی الدین ابن عربی (م560 ه . ق) مهم ترین کتاب در عرفان نظری است. بر این کتاب، شرح های مختلفی نوشته شده که مشهورترین آنها از آنِ علّامه داود قیصری (متوفای 751 ه . ق) است. شرح قیصری از همان آغاز تألیف، مورد قبول اهل عرفان و نظر افتاد و محور بحث و تدریس قرار گرفت. اثر حاضر، همان «شرح فصوص الحکمِ» قیصری است که آیة اللَّه حسن زاده آملی، استاد مسلّم عرفان و فلسفه در روزگار معاصر، آن را تحقیق کرده و تعلیقه های سودمندی بر آن نوشته است.
حسن تعليل يکي از صناعات ادبي است که علت هر پديده را به صورت ادبي و با زبان هنر و تصوير بيان ميکند. انوري از بزرگترين قصيدهسرايان قرن ششم هجري است که به مدح و وصف شاهان و اميران معاصر خويش پرداخته است. او در اين شيوه به منظور خلق مضامين و تصاوير تازه، از صنعت حسن تعليل استفاده چشمگيري کرده است. در اين مقاله، بعد از بيان مختصري از زندگي انوري و تعريف حسن تعليل، شيوههاي کاربردي حسن تعليل در قصايد او بررسي شده است؛ در قصايد انوري حسن تعليل شامل ماه و خورشيد، افلاک و ستارگان، منسوبات ستارگان، آب و باد و خاک و آتش، قوانين طبيعت و قراردادهاي طبيعي، سنتهاي ادبي و دليل تراشيهاي غريب و بعضا غلو آميز و مبتذل است که درباره هر يک با ذکر شواهدي چند بحث شده است.
آرزوی بیمرگی، «فناء فی الله» یا همان ابدیّت، بازتاب وسیعی در ادبیات ما داشته است. سهراب سپهری، شاعر معاصر نیز همواره در آثار خود، با گونهای تلاطم درونی، عملاً این موضوع را مطرح نموده است؛ برای مثال در اشعار وی، 22 شعر با مضمون سفر دیده میشود که نوزده مورد آن، سفرهای معنوی هستند که نوعی سفر به ابدیّتاند. در اینگونه سفرها، زن اثیری-اساطیری، شاعر را عاشقانه تا مرحله اعتلای روح همراهی میکند. همچنین درختان و گیاهانی نیز در شعر او وجود دارند که بر ابدیّت دلالت دارند که عبارتند از: درخت سرو، کاج؛ گل نیلوفر، گل سرخ؛ و میوههایی چون سیب، انگور و... . در این پژوهش برآنیم تا با کاربرد شگردهای متداول معنایابی ادبی، بهویژه نماد و رمز، مفهوم و مصادیق ابدیّت را از دیدگاه این شاعر بررسی نماییم. روش انجام پژوهش اسنادی ـ کتابخانه ای و مبتنی بر تحلیل یافتههاست.