کتابخانه مجازی ادبیات

یکی از سازمانهای بین المللی که یونسکو در اجرای برنامه های تربیتی و علمی و فرهنگی خود از همکاری آن استفاده شایان می کند، سازمانی است بنام شورای بین المللی فلسفه و علوم انسانی که در سال 1949 میلادی در پاریس بنیاد شده است. شش سال بعد از آن تاریخ یعنی در سال 1344 شعبه یی از آن شوری بنام انجمن ایرانی فلسفه و علوم انسانی بدستیاری کمیسیون ملی یونسکو در تهران تاسیس یافت و ریاست آن را آقای سیدحسن تقی زاده عهده دار شدند و این سمت را تا اواخر سال 1339 حفظ کردند. این سخنرانیها در مسائل مختلف فلسفه و علوم انسانی توسط کسانی ایراد شده و می شوند که درباره موضوع مربوط دارای مطالعات فراوان هستند و در واقع خلاصه و عصاره آن مطالعات را در مدتی کوتاه به معرض استفاده شنوندگان می گذارند و آنان را از مراجعه به کتب و رسالات متعددی که غالبا به آنها دسترسی هم ندارند بی نیاز می سازند.این مجموعه حاوی سخنرانیها و خطابه هایی است که متن آنها تا مهلت معین به دفتر انجمن واصل گردیده و به ترتیب تاریخی که ایراد شده اند بچاپ رسیده است. متن سخنرانیها و خطابه های دیگری که از این پس برسد به ضمیمه نتایج قابل استفاده ای که از مذاکرات و مباحثات جلسات رسمی انجمن ممکن است گرفته شود در نشریه های بعدی انجمن به چاپ خواهند رسید...

گیلان نامه "مجموعه مقالاتی است در زمینه تاریخ، فرهنگ، هنر، زبان، ادبیات و مردم‌شناسی منطقه گیلان .این مجموعه شامل مقالاتی است از نویسندگان مختلف با این عناوین "ماکیان در سرزمین گیلان و دیلمستان از محمود پاینده؛ نامهای گیلانی (برای پسران و دختران) از م. پ. جکتاجی؛ دیوان پیر شرفشاه دولابی از عباس حاکی؛ قلیان کوبی از جعفر خمامی زاد؛ گیلان از دیدگاه هنر از جهانگیر سرتیپ پور؛ واژه های گیلکی از سیروس شمیسا؛ دولاب و خشم دو شهر گمشده از علی عبدلی و ....

قهار عاصی در سال 1335 خورشیدی در روستای ملیمه پنجشیر به دنیا آمد. در رشته زراعت (کشاورزی) از دانشگاه کابل لیسانس گرفت. و در چهارم میزان سال 1373 در شهر کابل در جریان جنگ داخلی میان گروه های مجاهدین کشته شد. یکی از آثار او با عنوان "تنها ولی همیشه" گزینه شعری است که در سال 1370 منتشر شده است و بعضی از عناوین شعرها عبارتند از: چراغ آخر این گوشه، وقتیکه عشق را، کشتن را نمی دانم، سیماب، نه گفتن، قحط سال عجب، پائیز بود، پائیز خونین و ...

«نردبان آسمان» در برگیرندهٔ هشت مقالهٔ پژوهشی در باب مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است که بین سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۸ هجری خورشیدی نوشته شده‌اند. این مقاله‌ها که نشانگر بینش و نگرش عمیق واصف باختری بر شعر و اندیشهٔ مولانا است و از شیفتگی او بر خداوندگار بزرگ بلخ حکایت دارد، دربرگیرندهٔ مقاله‌هایی «گذاری به نیستان میقات»، «سرشت و سرنوشت انسان از چشم‌انداز جلال‌الدین محمد بلخی»، «خاربن‌هایی بر دیوار باغستان»، «طیفی از منحنی‌های رنگین»، «دو فرزانه همروزگار، دو بینش ناهمگون»، «دژ هوشربا و بربادی خانوادهٔ آشر»، «باخودبیگانه‌گی برخاسته از زبان و آرمان زبان جهانی از دیدگاه جلال‌الدین محمد بلخی» و «نردبان آسمان» است.