از آنجا که تهیه کتاب و آشنایی دانشجویان با مهمترین کتابهای عرفانی و فلسفی ایران در ادوار مختلف چه از جهت مادی و چه به سبب موجود نبودن آن کتابها در حد ضرورت مشکلاتی برای استاد و دانشجو هر دو فراهم میکرد؛ از اینروقطعاتی در موضوعهای مختلف از نخستین اثر مهم موجود عرفانی یعنی از قرن پنجم تا اواخر قرن هشتم هجری که از دوران بسیار برجسته و پربرکت و پربار ادب و فرهنگ و عرفان ایران است، برگزیده شده و در این کتاب آورده شده است. متونی که در این کتاب مورد استفاده قرار گرفتهاند، به ترتیب عبارتند از: ترجمه رساله قشیریه، کشف المحجوب هجویری، اسرار التوحید فی مقامات الشیخ ابی سعید، مناجات خواجه عبدالله انصاری، کیمیای سعادت، نامههای عین القضات همدانی، مقامات ژندهپیل، تذکرة الاولیاء و .... .
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
این كتاب كه پیش درآمدی است بر بررسی تحول اشعار عرفانی در ادبیات سنتی فارسی، سیر تفكر صوفیانه را از آغاز(سدههای چهارم و پنجم هجری) تا زمان عبدالرحمن جامی(اواخر سده نهم هجری) پی میگیرد .مولف پس از بررسی رابطه تصوف و ادبیات، دامنه پژوهش خود را با توجه به چهار نوع ادبی((لطایف عرفانی))، ((موعظه))، ((شعر عاشقانه)) و ((قصهها و روایتهای منظوم رمزی)) بسط میدهد .وی احوال و اشعار شاعران صوفی مسلك را به اختصار ارزیابی میكند، ضمن آن كه آگاهیهایی درباره بسیاری از جنبههای صوری و محتوایی شعر صوفیانه در دسترس قرار میدهد .
شکی نیست که هر شاعر شیوهای خاص خود دارد و معانی متفاوت و مختلفی را در شعر به رشته نظم درمیآورد که سبک وی را متمایز از دیگر شعرا مینماید. با این همه در هر دوره خصوصیات لفظی و معنوی مشترکی در ادبیات وجود دارد که «سبک» شعر و نثر آن دوره را مشخص میکند. در این کتاب مضامین و معانی مشترک شعر پارسی از سنایی به بعد مورد توجه قرار گرفته است.