کتابخانه مجازی ادبیات

گیلان نامه "مجموعه مقالاتی است در زمینه تاریخ، فرهنگ، هنر، زبان، ادبیات و مردم‌شناسی منطقه گیلان .این مجموعه شامل مقالاتی است از نویسندگان مختلف با این عناوین "ماکیان در سرزمین گیلان و دیلمستان از محمود پاینده؛ نامهای گیلانی (برای پسران و دختران) از م. پ. جکتاجی؛ دیوان پیر شرفشاه دولابی از عباس حاکی؛ قلیان کوبی از جعفر خمامی زاد؛ گیلان از دیدگاه هنر از جهانگیر سرتیپ پور؛ واژه های گیلکی از سیروس شمیسا؛ دولاب و خشم دو شهر گمشده از علی عبدلی و ....

کتابی که ترجمه آن اینک از نظر شما میگذرد رساله مختصری است که بیشتر برای تدریس در مدارس نوشته شده است. فلیسین شاله، درین رساله موجز سعی کرده است چنانکه شیوه اوست تمام مسائل مهم متافیزیک را با بیان ساده و دلپذیری مطرح و تقریر کند. بیان او در مورد مباحث فلسفی بیان یک فیلسوف نیست بیان یک معلم است. بیان او در مورد انتقاد، معتدل و در قضاوت، محتاط جلوه می کند. اقوال و آراء را با بیان ساده و موجزی تقریر می نماید و در همه حال سعی دارد تمام مطالبی را که درباره هر کدام از مسائل متافیزیک گفته اند، تا حدامکان جمع و نقل نماید. معذلک بدون سابقه ذهنی درک مطالب او دشوار خواهد بود. خواننده این کتاب وقتی به خوبی می تواند این مسائل مهم و دقیق و مبهم را درک کند که با جمال از تاریخ فلسفه را می توان توصیه کرد. خواننده ایرانی در چنین مواردی می تواند به کتاب نفیس "سیر حکمت در اروپا" مراجعه نماید.

رساله درباره خضر علیه السلام پژوهشی است درباره شخصیت حضرت خضر. در این پژوهش منابع تفسیری، روایی، تاریخی، ادبی و به ویژه عرفانی بررسی شده و اقوال و آرای اندیشمندان مسلمان درباره این شخصیت بحث برانگیز طرح و ارزیابی شده است. کتاب نوشته احمد مهدوی دامغانی است که در سال 1386 توسط انتشارات کتاب مرجع منتشر شده است.

در این گفتار دو نسخه خطی ارزشمند که نگارنده در مجموعه‌ای شخصی‌ در آمریکا دیده است و از نظر کتابشناسان حائز اهمیت هستند معرفی می‌شود. یکی شرح اشارات اما فخر رازی مورخ 679 ق در کتابخانه مدرسه نظامیه بغداد است، در 209 ورق، مشتمل بر هردو جزء منطق و فلسفه، و به‌ صورت قال اقول. این نسخه بسیار تمیز و منقح است، بدون غلط املایی یا اعرابی چشمگیر. از جمله مالکان پیشین این نسخه یکی درویش محمد بن‌ احمد طالوی مفتی دمشق، از مشاهبر شعرا و علمای اواخر قرن دهم و اوایل‌ یازدهم ق بوده است. دوم، نسخه‌ای است به خط نسخ بسیار خوش، با عنوان شرح العده فی اللغه، از شارحی نامعلوم که کتابش را به پادشاه بویهی ابی کالیجار(د.440 ق) اهدا کرده است و در منابع موجود کتابی به نام«العده»یا شرحی از آن دیده نشده است.