نصرتاالله خان فردی اهل شمشیر و قلم بوده که نیاکانش در زمان سلطنت شاهجهان از ایران به دهلی رفته و به دربار راه یافتند. نصرتاالله خان نیز به تبع اجدادش در دربار عهدهدار سمتهای مهمی گردید. او در سرودن شعر نیز مهارت داشت. رسالهای از وی در زمینه شمشیر و شیوه ساخت آن و سازندگان آن در دست است که اطلاعات مهمی را در اختیار ما میگذارد. در این جستار این رساله تصحیح شده و در اختیار خوانندگان قرار میگیرد.
شاکر خان (1128ق/ 1716م) از تاریخنویسان هندوستان است. از آثارش «گلشنِ صادق» (تاریخ تألیف : 1187ق) که به فارسی نوشته شده است و موضوع آن: تاریخ آدم تا اسلام و تاریخ علوم است. «گلشن صادق» نام دیگرش «حدیقه حاذق گنجینه صادق» است که وقایع و شخصیتهای زیادی را در کتابش آورده است. در زمان محمد شاه زمانی که نادرشاه به هندوستان حمله کرد، فرماندار دهلی لطف الله خان صادق بود. وی با پنج پشت به شادی عظیمآبادی میرسید. شاکرخان یکی از هفت پسر لطفالله خان صادق بود. برادرش هم عنایتخان راسخ عظیمآبادی بود. دو نسخه خطّی از «گلش صادق» در «کتابخانۀ شرقی و عمومی خدابخش» در پَتنا در هندوستان و «کتابخانۀ اندیا آفیس» در لندن نگهداری میشود. آقای دكتر چَندِر شیكر- استاد گروه فارسی دانشگاه دهلی- در حال تصحیح و چاپ "گلشن صادق" است. در حال حاضر وی با مطالعه نسخه خطی "گلشن صادق" مقدمهای به انگلیسی نوشته است.
مثنوي مولانا، بدون شك يكي از شاهكارهاي جهان ادب بشمار ميرود كه در ميان ملتهاي مختلف مقبوليتي ويژه يافته است. از جمله كشورهايي كه همواره به مثنوي از ابعاد مختلف پرداختهاند، هندوستان است كه فرهنگ و ادب پارسي، در اين كشور از مرتبتي ويژه برخوردار است. مثنوي معنوي در طول ساليان گذشته، در هند بارها به چاپ رسيده و مورد شرح قرار گرفته است. اين كار توسط دانشمنداني بزرگ و اديباني گرانقدر همچون عبداللطيف گجراتي، سيدعبدالفتاح الحسيني، افضل اللهآبادي و... انجام يافته است. در اين پژوهش، نگارنده سعي نموده تا نمايي از اين شرح را ارائه داده و گوشهاي از جريان مولاناشناسي در هند را معرفي كند.