پندنامه حضرت محمد غزالی به یکی از ملوک، رساله ای است از امام محمد غزالی که به درخواست یکی از پادشاهان به شکل نصایح نگاشته شده و برای او فرستاده شده است. هویت این پادشاه که مخاطب اصلی این رساله است معلوم نیست. فقط این را میتوان گفت که این رساله هنگامی نوشته شده که پادشاه، سنی حدود هفتاد سال داشته است. پادشاه در آغاز نامه خویش، امام محمد غزالی را به صورت اغراق آمیزی چنین توصیف کرده است: «ای یگانه عصر و ای فرید دهر، ای قطب سالک و ای هادی مسالک، ای نجم باهر و ای شمع زاهر، ای امام همام و ای حجت اسلام...». انگیزه مؤلف از نوشتن پندنامه، پاسخ به درخواست پادشاه بوده است. کتاب، خالی از مقدمه و تقسیم بندی است، ولی میتوان گفت که کتاب از سه بخش تشکیل شده است. بخش اول، درخواست پادشاه از مؤلف، بخش دوم، پندنامه و بخش پایانی، کیفیت خواندن نماز تسبیح است....
دیوان موحد اثر طبع آقای موحد سراینده اشعار مذهبی است که معتقد و مفتخر است طبع موزون و قریحه شعرسازی او از موهبتهای حضرت ثامن الائمه علی بن موسی الرضا (ع) است. وی در سفری که به زیارت قبر شریف آن حضرت مشرف شده از روح زنده و روان فروزنده امام هشتم (ع) عنایتی درخواست نموده بلافاصله در خود استعداد و قریحه شاعری مشاهده کرد، در حالیکه پیش از آن هیچگاه با شعرسازی و شاعری سروکار نداشته است. دیوان حاضر و ناظم محترم آن نیز از چند جهت حائز اهمیت و مستحق تمجید و تحسین است که عمده آن جهات؛ صحت گفتار و درستی مطالب و عشق و ایمان ناظم نسبت به ائمه هدی (ع) و پند و نصایحی است که مطابق روایات و اخبار به نظم آورده است.
همه آثار غزالی همانند احیاءالعلوم و کیمیای سعادت مفصل و پرحجم نیست، بلکه قسمتی از آنها رسالههای کوتاه و مختصری هستند ولی پرمایه و پرمحتوا. از جمله رساله «الرسالة الدینیة» که ترجمه آن در این کتاب آمده و در انتساب آن به غزالی شک و تردیدی وجود ندارد. وی در این رساله یکی از مصادر مهم شناخت و معرفت آدمی، یعنی طریقه الهام و اشراق یا علم لدنی را مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار داده است. وی در این رساله نخست به بیان تعریف علم و عالم و معلوم پرداخته و آنگاه درباره نفس و روح انسان و تجرد و بقای آن و تمایز آن از بدن و نفس حیوانی و فرق میان اینها سخن به میان میکشد، سپس اقسام علوم و دانشها را مورد بحث قرار داده و آنگاه به بررسی راههای گوناگون و طرق مختلف کسب علم و معرفت میپردازد.
همه آثار غزالی همانند احیاءالعلوم و کیمیای سعادت مفصل و پرحجم نیست، بلکه قسمتی از آنها رسالههای کوتاه و مختصری هستند ولی پرمایه و پرمحتوا. از جمله رساله «الرسالة الدینیة» که ترجمه آن در این کتاب آمده و در انتساب آن به غزالی شک و تردیدی وجود ندارد. وی در این رساله یکی از مصادر مهم شناخت و معرفت آدمی، یعنی طریقه الهام و اشراق یا علم لدنی را مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار داده است. وی در این رساله نخست به بیان تعریف علم و عالم و معلوم پرداخته و آنگاه درباره نفس و روح انسان و تجرد و بقای آن و تمایز آن از بدن و نفس حیوانی و فرق میان اینها سخن به میان میکشد، سپس اقسام علوم و دانشها را مورد بحث قرار داده و آنگاه به بررسی راههای گوناگون و طرق مختلف کسب علم و معرفت میپردازد.
کتاب فضائل الانام مجموعهای از مراسلات و مخاطبات و محاورات و نصایح حجه الاسلام امام محمد غزالی میباشد.این مجموعه علاوه بر اینکه حاوی مطالب علمی و حکمی و عرفانی است از حیث فصاحت و حسن انشاء و جزالت الفاظ و روانی و سادگی باید یکی از شاهکارهای نثر فارسی محسوب شود از همه مهمتر اینکه در این کتاب و در ضمن نامه ها و یادداشتها قسمت مهمی از خصوصیات حالات و تاریخ زندگانی امام محمد غزالی که بدون تردید یکی از بزرگترین شخصیتهای علمی و از مفاخر تاریخ اسلام است روشن میشود. کتاب فضایل الانام علاوه بر خطبهایکه امام محمد غزالی در مجلس سنجر ایراد کرده و نیز جواب بعضی سوالات و محاورات مشتمل بر پنج باب است: باب اول در نامههائیکه بملوک و سلاطین نوشته است. باب دوم نامههائیکه به وزیران نوشته باب سوم در آنچه به امراء و ارکان دولت نوشته. باب چهارم در آنچه به علماء و فقها نوشته باب پنجم در فصول و مواعظ که بهر وقت نوشته است.