کمال الدین ابوالفضل بن عبدالرزاق اصفهانی از قصیده سرایان بزرگ قرن ششم و هفتم هجری است که در زمان تسلط مغولان بر اصفهان به سال 635 هجری به قتل رسید. دولتشاه سمرقندی نازکی معانی و اندیشه های پنهان در شعر او را دلیل شهرت وی به خلاق المعانی بیان می کند . کمال الدین در اشعار خویش به مدح سنیان شافعی و حنفی پرداخته است اما مذهب حقیقی خویش را به صراحت اعلام نکرده است. هر چند برخی از اشعار وی، گویای گرایشاتی نسبت به تشیع می باشند. کمال الدین که از کودکی به آموختن علوم مختلف همت گماشت، در طریقت تصوف پیرو سهروردی بود. مهارت وی در زبان فارسی و عربی در تضمیناتی که در شعر خویش آورده است، مشاهده می شود. در اشعار وی کمتر بیتی یافت می شود که عاری از مضمون باشد. درباره کمال الدین و اشعارش در آثاری چون معیار الاشعار، جهانگشای جوینی، مونس الاحرار، دیوان حافظ و ... سخن گفته شده است. حسین بحرالعلومی در تصحیح کتاب حاضر، از 28 نسخه خطی از جمله قدیمی ترین دیوان کمال الدین استفاده نموده است و اثر دیگری ازاین شاعر به زبان عربی با نام "رسالة القوس" به تصحیح مجتبی مینوی ضمیمه آن شده است.
مرحوم استاد شکیب از شعرای زبردست وصاحب سبک معاصر اصفهان بود که اشعار زیادی در قالبهای مختلف شعری مانند قصیده، غزل، رباعی، قطعه، مثنوی ومسدّس سروده است و در این میان شهرت قصائد زیبای استاد شکیب بیشتر از سایر اشعار ایشان است. موضوع اشعار ایشان بیشتر در مدح و منقبت و ذکر مرثیه ی چهارده نور مقدس سلام الله علیهم اجمعین و در مرتبه ی بعد، بهاریه ها، حکایات، ساقی نامه ها، ماده تاریخ ها و اشعار پندآمیز است.
امام خمینی (ره) قصیدهای در مدح حضرت معصومه (س) دارد که ابعاد وجودی و عرفانی آن حضرت را با اصطلاحات عرفانی و مقایسه با حضرت زهرا (س) بیان کرده است. نظر به اهمیت والای این شعر و مشکلبودن مباحث نظری برای نوع مخاطبان، نویسندگان در این کتاب به شرح این قصیده پرداختهاند.
آنچه در این کتاب فراهم آمده، شرح قسمتی از کارهایی است که در طول مدت پنجاه سال توسط انجمن آثار ملی انجام شده است؛ مهمترین مواردی که ذکر شده عبارتند از: ساختن آرامگاه برای بزرگان نامور ایران چون فردوسی، ابن سینا، سعدی، نادرشاه و ....؛ کمک به تعمیر بناهای تاریخی ایران در اصفهان و شیراز و خراسان، طبع و نشر آثار بزرگانی که برای آنان آرامگاه ساخته شده یا چاپ کتبی درباره آنان و همچنین چاپ و انتشار کتابهای مربوط به شهرها و بناهای تاریخی و فرهنگ ملی و .... .
کمال الدین ابوالفضل اسماعیل بن ابومحمد عبدالله بن عبدالرزاق اصفهانی از قصیدهسرایان معروف و شاعران بزرگ اواخر قرن ششم و ثلث اول قرن هفتم است. پدرش جمالالدین از شعرای معروف قرن ششم بود و نخست شغل بازاری داشت و از دکان به مدرسه آمده و شاعری پیشه کرد. قسمتی از اشعار کمال اسماعیل به اسم «کلیات خلاق المعانی» دو بار در هند چاپ شده بوده که در این چاپ این نسخهها همراه با نسخههای دیگر مورد استفاده مصحح بوده است.