کتابخانه مجازی ادبیات

دستور زبان فارسی از قاعده‌هایی که برگرفته از زبان است و درست گفتن و درست نوشتن را در بیان فکر و مطلب به ما می‌آموزد، فراهم آمده است. فکر و اندیشه در قالبی ریخته می‌شود که به آن جمله می‌گویند؛ جمله هم از اجزائی ساخته می‌شود که کلمه نام دارد و هر کلمه از حرف ترکیب می‌آید و حرف از صوت پدید می‌آید که در هر زبان به شیوه خاص تلفظ می‌شود. این کتاب دستور مختصر زبان فارسی است که در آن مباحثی چون اسم، صفت، ضمیر، فعل، قید، حرف اضافه و .... مطرح شده است.

دکتر طلعت بصاری (قبله) شاعر، مولف، پژوهشگر، استاد دانشگاه و متخصص در شناخت شاهنامه، دارای مدرک دکترا در ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، نخستین زن ایرانی بود که به عنوان معاون دانشگاه‌های سراسر ایران (دانشگاه جندی شاپور) برگزیده شد. دکتر بصاری در سال ۱۳۴۶خورشیدی در پی فراغت از تحصیلات دانشگاهی کتاب دستگاه‌ها و آهنگ‌های موسیقی ایرانی و نام سازهای ایرانی را به وسیله کتابخانه طهوری منتشر کرده است. وی ابتدا دستور زبان فارسی را برای دانشجویان مدرسه عالی دختران تالیف کرده و سپس کتاب دستور مختصر زبان فارسی را برای دبیرستان‌ها به چاپ می‌رساند که همین کتاب می‌باشد.

تهیه مجموعه‌ای مناسب، از اهداف مهم کتابخانه به شمار می‌رود که از راه مجموعه‌سازی فراهم می‌شود. این کار پایه اصلی ارائه خدمات به مراجعه‌کنندگان و چشمگیرترین کار فنی در هر کتابخانه‌ای پنداشته می‌شود. پس از کار گزینش مواد، دومین گام در مجموعه‌سازی، تهیه و فراهم‌آوری مواد است که درس مجموعه‌سازی، عمده‌ترین درس‌ها در برنامه آموزشی رشته علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی شناخته می‌شود. این کتاب درباره مجموعه‌سازی (سفارش) است. این کتاب نه‌تنها برای دانشجویان علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی در درس سفارش سودمند است، بلکه برای کتابدارانی که کار سفارش مواد در کتابخانه‌ها را در دست دارند، بسیار سودمند است.

در دهه‌های اخیر، دستور زبان‌های معتنابهی، در قالب‌های سنتی یا جدید، برای زبان فارسی نگاشته شده است. چون زبان همواره تغییر و تطور می‌یابد، همگام با دگرگونی‌های پرشتاب آن، مقوله‌های دستوری نیز باید بازنگری و از نو تحلیل شوند. یکی از مقوله‌های مهم دستوری، که جای تحقیق جدی و همه‌جانبه دارد، مقوله ادات فارسی است. بیشتر دستورها عناصر جمله را فاعل، گزاره‌ساز، مفعول، متمم فاعل، متمم مفعول و ادات می‌دانند. این عناصر را می‌توان به دو سته اجباری و اختیاری، یا بنیادی و غیربنیادی، تقسیم کرد. فاعل، مفعول و گزاره‌ساز عناصر بنیادی جمله‌های بی‌نشان هستند.