اقامتگاه صوفيان را در زبان فارسي خانقاه گويند. اين واژه که نخستين بار در متون سده چهارم هجري، در اشاره به فعاليت‌هاي مانويان و کراميان به کار رفته، در سده پنجم، با گسترش جماعت‌هاي صوفيه، در سرتاسر قلمرو اسلامي رواج يافته است. خانقاه‌ها در اين عصر مراکزي فرهنگي ـ اجتماعي بودند که صوفيان و مردم عادي در آنجا از خدماتي برخودار مي‌شدند؛ از جمله اين خدمات مي‌توان به اين موارد اشاره کرد: تربيت مريدان، فراهم آوردن غذا و سرپناه براي مسافران و نيازمندان، تدريس علوم اسلامي، تاليف و تکثير کتب، و ايجاد کتابخانه. گسترش خانقاه‌ها مانند هر پديده اجتماعي ديگر معلول علل و عوامل متعددي بوده است که اهميت يافتن مقام شيخ، تاکيد بر تربيت (در مقابل تعليم) و خدمت به خلق اله از جمله اين عوامل است.

منابع مشابه بیشتر ...

619a60dbe86dd.png

تاریخ صوفی و صوفیگری (جلد اول)

عبدالله مبلغی آبادانی

این کتاب در دو جلد است و جلد نخست را چند بخش پدید آورده است. بخش یکم از پیدایش تصوف در جهان اسلام سخن می‌گوید. بخش دوم به سیر تصوف بعد از اسلام می‌پردازد و بخش سوم از صوفیان و عارفان نام‌آور گفتگو می‌کند. بخش چهارم از نام و نشان فرقه‌ها و گروه‌های صوفیان در جهان اسلام سخن می‌راند. بخش پنجم نیز گفتارهایی درباره بسیاری از مکاتب پرآوازه تصوف دارد و نگاهی گذرا به هر یک از آنها می‌افکند. در جلد دوم نیز نخست بخش پنجم جلد اول کامل شده است. سپس در بخش ششم به اصطلاحات صوفیان پرداخته شده و در ادامه پیدایش خانقاه، خانقاه و جانشین‌های آن، خانقاه در کشورهای مختلف و خانقاه و خانقاه‌نشینی مباحثی هستند که بررسی شده‌اند. واپسین بخش این جلد نیز درباره تصوف از دیدگاه بزرگان اسلام سخن می‌گوید.

6018054e7dfdc.jpg

تربیت در گلستان سعدی

محمد جابانی

موضوع کتاب تربیت در گلستان سعدی درباره سرگذشت سعدی و آثار او، در بخشی دیگر به نویسندگان و فلاسفه معاصر سعدی و نظریات تربیتی آنان پرداخته شده است. در بخش بعدی عقاید کلی سعدی درباره تعلیم و تربیت و علل پیدایش نظریات مختلف تربیتی و نظریات سعدی در مورد تاثیر محیط و ... مورد نظر بوده است.