کتابخانه مجازی ادبیات

منکر نمی‌توان شد که احمد شاملو شاعر و اندیشمند مهم و برجسته‌ای است. مهم‌بودن او از یک‌سو به دلیل پدیدآوردن نوعی از شعر فارسی است که به شعر سپید معروف است و از سوی دیگر به تأثیر کلامی و اجتماعی شعر و گفتار او مربوط می‌شود که کمتر شاعری در زمان حیات خود به چنین امکان و موقعیتی دست یافته است. نویسنده در این کتاب برای اینکه سویه‌های دیگر متن ادبی یا ادبیت شعر بیشتر نشان داده شود، کوشیده با بررسی ساختاری شعرها (با رویکرد به مؤلفه‌های گوناگون)، ارزش‌های زیبایی‌شناختی و کاستی‌های متن را بنمایاند تا ارزش ادبیت متن و تأویل آن از درون خود متن بازجسته شود، بی آنکه ادعایی در کاملیت این تلاش وجود داشته باشد. بخش اعظم این کتاب به بررسی مؤلفه‌های شعر شاملو اختصاص دارد و تنها موردی که به مضمون یا محتوای شعر شاملو ارتباط مستقیم دارد، جستار «عشق در شعر شاملو» است.

با شمس لنگرودی درباره چهار موضوع به گفت‌وگو پرداخته‌ایم: تعریف شعر در نزد شاملو، آراکائیسم در شعر او، تاثیر شاملو بر شعر معاصر ایران و فرآیند تکوینی شعر شاملو. علاوه بر این موضوعات، در باب مدرنیسم در شعر و شاعری شاملو هم بحث شد. با همین اشاره مختصر به سراغ نظریات شمس لنگرودی می‌رویم تا از چشم او به جهان شعری شاملو نگاه کنیم.

حكومت آل بويه در 322 هـ. پس از تصرف شيراز به دست علي بن بويه فرزند ارشد بويه، اعلان موجوديت كرد. فرزندان بويه توانستند به سرعت، متصرفات خويش را گسترش داده و تسلط خود را بر ايران و عراق تحكيم بخشند. از آنجايي كه خاندان بويه داراي مذهب شيعه بودند، منشا تحولات عظيمي در راستاي شيعه شدند. علاقه پادشاهان بويهي به فرهنگ و ادب موجب شد تا آنان اقدامات شايسته‌اي از جمله؛ حمايت از شاعران و دانشمندان و انتخاب برترين نويسندگان براي تصدي پستهاي حكومتي از خود نشان دهند. وزيران آل بويه نيز كه خود از برجسته‌ترين شخصيت‌هاي ادبي زمان به شمار مي‌آمدند، توانستند با تلاش‌هاي خود، نثر عربي را متحول ساخته و به نقطه اوج شكوفايي برسانند. آنان با تشكيل مجالس ادبي و علمي و نيز با تشويق و حمايت از شاعران و گردآوري آنها در كاخ‌هاي خود، جاني دوباره به كالبد شعر عربي بخشيده و موجب رونق و نشاط هرچه بيشترآن شدند.