شعر زیر که به تازگی در مجموعهای از آثار شاعران مهاجر ایرانی در آمریکا چاپ شده و من آن را از انگلیسی به فارسی برگرداندهام، سروده خانم آزاده فرهمند است که در شانزده سالگی به امریکا مهاجرت میکند. در سال چهارم تحصیل در دانشکده مهندسی دانشگاه یو. سی. اِل. اِ (کالیفرنیا) علوم را رها میکند و به فلسفه روی میآورد. اخیراً در رشته سینما فوق لیسانس گرفته و در حال حاضر مشغول تحصیل در دوره دکتری است. به فارسی و انگلیسی شعر و نثر مینویسد و تاکنون آثار زیادی در مجلات و جنگهای ادبی از او به چاپ رسیده است.
برای ترجمه اشعار، شعرها به تمامی از متن اصلی آنها به زبان آلمانی به فارسی برگردانده شده است. شیوه مترجم بدانگونه بوده است که جوهر کلام شاعر در قالب شعر فارسی ریخته شود. و این او را ناگزیر کرده که ضمن وفاداری به متن اصلی تغییراتی را متناسب با شعر فارسی بپذیرد. زیرا اگر شعر شاعران غیرفارسی را عینا واژه به واژه به فارسی برگردانیم چیزی خواهد شد خشک و چه بسا که زیبایی کلام شاعر و گاه حتی خود مفهوم نیز در ترجمه رنگ خواهد باخت...
مجموعه شعر چهل کلید سروده سیاوش کسرایی است. او در سال ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد.بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیتهای ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، ناگزیر از مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو بسر برد. وی سالهای پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد.
کرول اَن دفی متولد 1955، در گلاسکو اسکاتلند است و اکنون ساکن لندن. جایزه اول ملی شعر را در 1983 برده است. افزون بر سه جایزه دیگر. او را از چهره های شاخص شعر پست مدرن میدانند. یکی از منتقدین گفته است: شعرهای او ما را مدام متوجه زبان میکنند و این که چگونه زبان روابط ما با خود و دیگران را «بازسازی» میکند. برای او، زبان مشتی نشانه شفاف نیست که با آن واقعیت را درک کنیم، بلکه نظامی است شکل دهنده که واقعیت را با بازتاب دادن نظام اجتماعی، بازسازی میکند.
ویلیام کارلوس ویلیامز (1963 ـ 1883) را یکی از پر آثارترین و تأثیرگذارترین شاعران قرن بیستم آمریکا دانستهاند. از پدری انگلیسی و مادری پرتوریکوئی در نیوجرسی به دنیا آمد. در 1962 برنده جایزه پولیتزر شد، و تا چند سال پیش از مرگ در کنار سرودن شعر و نوشتن داستان و مقاله، به طبابت اشتغال داشت. او که در همان خاک رمانتیسم انقلابی ویتمن و کامینگز بالیده بود. روش شاعران از وطن هجرت کردهای همچون الیوت و ازرا پاند را نمیپسندید، خود را غرق در زندگی آمریکائی میخواست و در اشعارش در جستجوی «زبان و گویشی با تشخص کاملا آمریکائی» و گاه، به قول بعضی، ضد شاعرانه بود. گفتهاند تاکیدش بر احساس و محیط فیزیکی و طرد فورمالیزم شاعرانه جریان شعر مدرن تآثیرگذار بوده است. اعتقاد داشت شعر باید زیر و بم زندگی امروزی (مدرن) را بازتاب دهد و انسان و شاعر باید با زندگی همگام باشند.