کتابخانه مجازی ادبیات

در این کتاب به تاریخ نمایش و تئاتر در اصفهان پرداخته شده است. در این کتاب مراحل گوناگون تحول و دگرگونی نمایش از دوره صفویه و تئاتر وارداتی به روش اروپایی که از عصر انقلاب مشروطه آغاز می‌شود، تا امروز را می‌توان در هفت فصل دید. نگرشی به نمایش، پیشگامان تئاتر، گروه‌های تئاتر اصفهان، از تئاتر و خاطرات، گفتگوها با رضا ارحام صدر، فاضل فاضلی پارسا، محمدرحیم اخوت، و منصور کوشان بخش‌ها و فصول این کتاب را شکل می‌دهند. در پیوست کتاب نیز فهرست اجراها از سال 1267 تا سال 1378 و همچنین جشنواره‌ها، همایش‌ها، نام تالارها، سندها و عکس‌های مربوط به تئاتر آورده شده است.

صد و هشتادمین شماره کیهان فرهنگی به نام جلال آل احمد آراسته شده است. این ویژه نامه شامل یک پیش فصل با عنوان "طلوع" ومجموعه مقالاتی از حامد الگار، علی اصغر حاج سید جوادی، دکتر علی شریعتی، آیت الله طالقانی و گفتگوهایی با سیمین دانشور، شمس آل احمد، محمدجواد محبت و دکتر انور خامه‌ای است. کتاب حاضر سه بخش با این عناوین دارد: در سایه جلال (گفتگو)، جلال مرد امروز و پابه پای جلال است. جلد اول این دفتر در سال 1383 و ضمیمه کیهان فرهنگی منتشر شده است.

خسرو گلسرخی (زاده ۲ بهمن ۱۳۲۲ در رشت – درگذشت ۲۹ بهمن ۱۳۵۲) شاعر و نویسنده مارکسیست بود. او در سال ۱۳۴۷ سردبیر بخش هنری روزنامه کیهان بود. گلسرخی از جمله روشنفکران آن دوران بود که از جنبش‌های چریکی حمایت می‌کرد. گلسرخی به همراه گروهی دیگر در سال ۱۳۵۱ به اتهام طرح ترور ولیعهد بازداشت شدند. گلسرخی در دادگاهی که به صورت زنده پخش شد از عقاید مارکسیستی و انقلابی خود دفاع کرد. با حکم دادگاه او و کرامت‌الله دانشیان اعدام شدند. گلسرخی در قطعه ۳۳ بهشت زهرا دفن شده‌است. این کتاب مجموعه اشعار گلسرخی است که در سال 1376 به چاپ رسید

این مقاله بحثی است در مینی مالیسم و تطبیق آن با حکایت ادب فارسی. داستان مینی مال، داستانی کوتاه است (کوتاهتر از داستان کوتاه) که در آن به اقتضای بیان حوادث از تمثیل و استعاره چندان خبری نیست. جمله‌های قصه بسیار ساده و کوتهند و ایجاز در بیان، حرف اول در خلق این فبیل داستان‌ها است. مینی مالیسم در ادبیات و هنر پدیده‌ای است که منادیان امروزین آن از غرب سر بر آورده و نویسندگان بزرگی چون ریموند مارور و دونالد بارتلمی در این مقوله تلاش کرده و آثاری ماندنی آفریده‌اند. اعتقاد مینی مالیست‌ها بر این است که می‌توان با حفظ اصول فنی و ساختار یک قصه با کمترین گفتگو و حذف لفاظی‌های رایج با زبانی ساده و عاری از پرگویی، داستانی شگرف آفرید.