کتابخانه مجازی ادبیات

کنستانتین فدین (1892-1977) رمان نویس روس است که پس از شرکت در جنگ جهانی به ارتش سرخ شوروی پیوست. فدین پس از ترک ارتش به گروه ادبی برادران سرافین پیوست که از انقلاب و آزادی ادبیات و هنرها حمایت می کرد. کتاب پیش رو مجموعه ای از چندین مقاله در خصوص زبان و ادبیات داستانی به قلم کنستانتین فدین است که توسط اسد پیرانفر ترجمه شده اند.عناوین این مقالات به ترتیب عبارتند از: راه کمال در داستان نویسی، چند یادداشت، سرنوشت داستان بلند، گفتاری درباره زبان، چگونه باید نوشت، پنجره ها را بگشایید. کتاب حاضر در سال 1354 توسط انتشارات تکامل به چاپ رسیده است.

درمقاله حاضر ابتدا به اجمال، به ویژگی‌‌های مکتب ادبی رئالیسم انتقادی پرداخته شده است؛ از جمله اینکه رئالیسم انتقادی، پدیده‌‌ای مختصّ ادبیّات عصر طلایی روسیّه است و نویسندگان ایرانی ـ مانند محمّدعلی جمالزاده، بزرگ علوی، جلال آل‌احمد، میرزا فتحعلی آخوندزاده ـ تحت تأثیر این مکتب ادبی، آثار جاودانی به مقتضای زمان خود خلق کردند. سپس به بررسی نمودهای مکتب رئالیسم انتقادی در آثار آخوندزاده و به طور اخصّ در آخرین نمایش‌نامه وی، کمدی وکلای مرافعه، پرداخته ‌‌شده است. نویسنده در این کمدی، انتقاد تند و تیز خود را متوجّه دستگاه قضایی دورانش (عصر قاجار) و سازکارهای رسیدگی به شکایات و مرافعات کرده و با بهره‌‌گیری از ویژگی‌‌های رئالیسم انتقادی روسیّه و نیز استفاده از دستاوردهای نویسندگان بزرگ آن کشور، دیدگاه‌‌هایش را درباره مسائل مختلف اجتماعی دوران خویش بیان کرده است.

در این مقاله ابتدا به نقش ترجمه و ادبیات ترجمه‌ای در توسعه، رشد و شکوفایی ادبیات ملی و همچنین به دیدگاه‌های نویسندگان و محققان بزرگ در رابطه با این مسائل اشاره شده است. اکثر نویسندگان روسیه معتقدند که بدون درنظرگرفتن ادبیات ترجمه‌ای ارائه تصویری کامل از ادبیات بومی و ملی ممکن نیست. پس از آن به تأثیر ترجمه قرآن در مضامین اشعار تأسی از قرآن پوشکین اشاره می‌شود. در مقاله سوره‌هایی از قرآن که منبع الهام و پیدایش قطعه اول شعر تأسی از قرآن‌اند، نشان داده شده است. این قطعه نیز، بر اساس موضوعات منبع الهام آن، مورد ارزیابی قرار گرفت.