این کتاب فرهنگی است مشتمل بر کلیه نامهای خاص مردم، جانوران، کوهها، رودها و ... موجود در شاهنامه فردوسی. هدف مؤلف در تهیه این کتاب آن بوده است که شاهنامهخوانان و پژوهشگران با کمترین اتلاف وقت، شرحی کامل درباره نام مدنظر به دست آورند. نگارنده برای انتخاب مدخلهای اصلی، پایه کار را بر شاهنامه چاپ آکادمی علوم اتحاد شوروی نهاده و با آنکه گاهی گونه دیگری را صحیحتر میدانست، با این وجود نام آوردهشده در متن این کتاب را مدخل اصلی و گونههای دیگر را ارجاعی قرار داده است. در پایان هر شرح نیز شمارههای ابیاتی که نام مدنظر در آنها نقشی دارد، داده شده است.
نبرد رستم و اسفندیار یکی از داستانهای حماسی ایرانی است که در کتابهایی مانند شاهنامه فردوسی و گشتاسپنامه دقیقی بدان پرداخته شدهاست. این داستان از طولانیترین بخشهای شاهنامه و به لحاظ ادبی یکی از برجستهترین بخشهای آن است. داستان که روایتگر رزم میان اسفندیار، شاهزاده کیانی و رستم، پهلوان زابل است، یکی از بخشهای تراژیک شاهنامه بوده و به توصیف خود فردوسی، بلبلان به سبب مرگ اسفندیار ناله سر میدادند. فردوسی داستان رستم و اسفندیار را در ضمن حوادث دوران سلطنت گشتاسب در اواخر عصر کیانیان به نظم کشیده است.
رستم و اسفندیار برجستهترین، نیکترین و مهمترین پهلوانان شاهنامهاند؛ از اینرو برخورد این دو یل از وزن و حساسیت خاصی برخوردار است. اسفندیار شاهزادهای جوان است، با چشم به تختی که شایستگی آن را دارد. او برخلاف گشتاسب، نه یک موجود آزمند و متزلزل و فریبکار، بلکه دلاور شکستناپذیر و مقدسی اس تکه برای نیکترین دینها و اندیشهها شمشیر زده است. رستم در مقابل او، پهلوان قرون و ابرمردی است که تبلور تکاپو و رنج مردانه یک تبار است. در این کتاب افزون بر مقدمه، سه مقاله پیرامون رستم و اسفندیار و همچنین متن آن از روی نسخه شاهنامه چاپ مسکو آمده است.
شاعران پارسیسرا با زبان عربی دوگونه برخورد داشتهاند؛ یا قصیده و غزل و ... را بهکلی به عربی سرودهاند یا در مطاوی شعر خود جمله، مصراع، بیت یا ابیاتی را به زبان عربی آوردهاند. دستمایه نگارنده در تدوین این فرهنگ، گونه دوم عبارات عربی شاعران پارسیسرا بوده است. هدف نگارنده این بوده است که خوانندگان شعر فارسی بتوانند بهآسانی با معنای عبارت عربی آشنا شوند تا لذت بیشتری از مطالعه خود بیابند. نگارنده افزون بر ترجمه عبارتهای عربی، آیهها، حدیثها، ضربالمثلها یا شعر شاعران دیگری که منبع شاعران فارسی بوده است، پس از ترجمه آورده است تا شناخت و درک عبارت عربی آسانتر شود.
شاعران پارسیسرا با زبان عربی دوگونه برخورد داشتهاند؛ یا قصیده و غزل و ... را بهکلی به عربی سرودهاند یا در مطاوی شعر خود جمله، مصراع، بیت یا ابیاتی را به زبان عربی آوردهاند. دستمایه نگارنده در تدوین این فرهنگ، گونه دوم عبارات عربی شاعران پارسیسرا بوده است. هدف نگارنده این بوده است که خوانندگان شعر فارسی بتوانند بهآسانی با معنای عبارت عربی آشنا شوند تا لذت بیشتری از مطالعه خود بیابند. نگارنده افزون بر ترجمه عبارتهای عربی، آیهها، حدیثها، ضربالمثلها یا شعر شاعران دیگری که منبع شاعران فارسی بوده است، پس از ترجمه آورده است تا شناخت و درک عبارت عربی آسانتر شود.