کتابخانه مجازی ادبیات

پیرجمال اردستانی عارف، شاعر، مفسر، سیاح و به قول خود عاشقی غریب و ناآرام، مؤسس سلسله پیرجمالیه از چهارده خانواده صوفیان ایرانی است. تاریخ تولد او را حدود 816 و تاریخ شهادت او به سال 879 بوده است. در منظومه‌های خویش گاهی جمالی و گاه غریب، گاه فقیر تخلص می‌کند و در دیوانش بیشتر «جمالی» آورده است. با بررسی تذکره‌ها و فهرست‌های نسخه‌های خطی این آثار از پیرجمالی قابل ذکر است: مصباح الارواح، احکام المحبین، نهایة الحکمه، هدایة المجبة، هدایة المعرفة، فتح الابواب، شرح الواصلین، دیوان کامل اشعار و .... . دیوان وی مشتمل بر قصاید، غزلیات، رباعیات، مقطعات و فهلویات است که با توجه به نسخ کهن در این کتاب تصحیح شده است.

پانزدهم شهریور سال 1377 مقارن با یکمین سال درگذشت شادروان اقبال یغمائی بود و به این مناسبت یادنامه‌ای برای بزرگداشت آن مرحوم منتشر شد که در این بخش‌ها سامان یافته است: شرح حال و کتاب‌شناسی اقبال یغمائی، تاریخ و علوم اجتماعی، زبان و ادبیات فارسی، تحقیقات عرفانی، خور و بیابانک، نوشته‌های چاپ‌نشده اقبال یغمائی، اشعار و تصاویر.

در این نوشتار فهرست‌های نسخه‌های خطی انتشاریافته در ایران به سال 1383 معرفی شده‌اند که از جمله آنها می‌توان اشاره کرد به: فهرست کتابخانه علامه روضاتی به روایت شیخ آقابزرگ تهرانی، فهرست نسخ با کتب عربی (قرآن‌ها) خطی کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، فهرست نسخه‌های خطی مدرسه صادقیه سمنان، فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه مدرسه جعفریه زهان قائن، فهرست نسخه‌های خطی شش کتابخانه شیراز و .... .

مجموعه فرامین و منشئآت لنین گراد بر دو قسم است: قسمت اول مشتمل بر 148 مراسله رسمی و دولتی از«احکام‌ سلاطین ماضی» یعنی سلاطین سلجوقیه و خوارزمشاهیه که به قلم‌ دبیران معروف آن عصر، مانند: منتجب الدین بدیع اتابک جوینی، رشید الدین وطواط، عبدالواسع جبلی و بعضی دیگر؛ و قسمت‌ دوم عبارت است از: عمده مراسلات غیر رسمی و دوستانه بعضی‌ از دبیران معروف اوایل عهد مغول از قبیل: شمس‌الدین محمد جوینی، علاالدین عطاملک جوینی و معین الدین سلیمان، ملقب‌ به پروانه و غیر هم می‌باشد. این نسخه تاریخ کتابت ندارد ولی از قراین ظاهری معلوم می‌شود که کتابت آن از اوایل قرن‌ هشتم هجری و کاتب آن محمد بن صدرالدین خوارزمی است. مجموع اوراق آن در 216 ورق یا 431 صفحه است.