کتابخانه مجازی ادبیات

پیش از آغاز و بنیاد نهادن هر گونه زمینه‌ای برای ساختار و داوری یا افشاندن و پراکندن تخم سخنی شتاب‌زده و نابه هنگام، درباره ریشه و بن‌مایه ساختاری این نام ـ رباعی ـ و نیز پیشینه مه‌زده و فرورفته در تاریکی‌اش، با آن همه پیچ و خم‌های ریز و درشت دستوری که برایش گفته و نوشته‌اند ـ و نمی‌دانیم که آنها را از کجا آورده و چگونه درهم آمیخته‌اند و یا چرا چنین کرده‌اند؟ ـ نیاز به آن داریم که نخست در پیرامون و سپس درباره این نامواژه سرشناس و پرآوازه زبان پارسی و نیز برای روشن‌گری و شناخت هر چه بیش‌تر و نزدیک‌شدن تنگاتنگ با آن، گامی ـ اگر چه کوتاه ـ به پیش بگذاریم و دیدمان خود را تا آنجا که می‌شود، به یاری و برپایه آن توانمند و استوار سازیم و بدین سان ـ با آن که نمی‌توان هیچ گاه به پاسخی همه‌کس پذیر در پژوهش‌هایی این چنین دست یافت ـ به گونه‌ای راه را برای خویش و نگاه در پرسش پیچیده ای که به این واژه ویزه داریم و نیز دوستداران این گونه زمینه‌ها هموارتر گردانیم. تا از دید خود نکند ناخواسته و نبایسته، سخنی ناپیراسته گفته یا نوشته باشیم. در پرامون رباعی و خاست گاه آن تاکنون پژوهش‌هایی والا و خواندنی، از سوی پژوهندگان و دانش‌وران ایرانی و بیگانه، به گونه‌هایی گوناگون هم چون بررسی کوتاه یا بلند، دفتر جداگانه و ... برای دوست‌داران این شیوه و رشته از هنر شاعری، بسیار به انجام رسیده و آماده گردیده که هر کدام خود به تنهایی رهنمونی ارزنده و رسا در این راستا برای خواهندگان آن است.

یکی از سه مقوله اصلی در دانش زبان‌شناسی در مورد تمام زبان‌های دنیا، که جوهره زبان را می‌سازد: «امواج صوتی یا انرژی ارتعاشی از حنجره است که (فونتیک) یا آواشناسی نام دارد و نیز نظامی که بین اجزاء زبان وجود دارد و دستگاه صوتی یا (فونولوژی) یا واج‌شناسی را بوجود می‌آورد؛ در مطالعه دستگاه صوتی زبان بیشتر به کارکرد یا وظیفه اصوات در ارتباط آنها با الگوی دستوری و واژگانی زبان توجه می‌شود».