در زمینه ادبیات مقاومت در فلسطین اشغال شده، ضرورت ایجاب میند که خواننده عرب به عموم، و مهاجر فلسطینی بهخصوص، آگاهی پیوستهای بدان داشته باشد؛ زیرا از بنیاد او را محور خود قرار داده و روی سخن آن همچنانکه با اعراب سرزمین اشغال شده است، با اوست و به انگیزههایی فرا میجوشد که انگیزههای اوست و بیگمان با جانمایه مسئله او سروکار دارد. این کتاب در سه فصل نگاشته شده است. فصل نخست به ادبیات مقاومت پس از فاجعه اشغال میپردازد. در فصل دوم قهرمان عرب در رمان صهیونیزم بررسی شده و بالاخره در فصل سوم کتاب نمونههایی از شعر مقاومت فلسطین آورده شده که به ترتیب عبارتند از اشعار: توفیق زیاد، محمود درویش، سمیح القاسم، سالم جبران و در پایان نیز اشعاری به صورت پراکنده آورده شده است.
شاید بتوان محمود درویش را بزرگترین شاعر فلسطین دانست؛ چراکه شعرهای او نهتنها در ادبیات معاصر عرب از اعتبار فزونی برخوردار است، بلکه به وسیله برگردان بیشتر شعرهایش به زبانهای دیگر، در اروپا نیز بنام گشته است. شعر محمود درویش، نبض تپنده ادبیات معاصر فلسطین که هرگز پیوند انسانی خود را از زادگاه، زیستگاه و مادر میهن نگسست و افزوده بر پایداریهای تحسینبرانگیز، بر گستره جهان نفسانی خویش افزود. شاعری که میان فریادهای امتناع، پژواک گلولهها و آوای حزنآلود پناهندگان نشو و نما یافت و به هیچ روی امید آزادی را به محاق فراموشی نسپرد. این کتاب دربرگیرنده ترجمه دفتری از اشعار او با نام «آخر شب» است که چهار شعر نیز از دفتر دیگر او موسوم به «گنجشکها در الجلیل میمیرند» ترجمه شده است.
ادبیات مقاومت که از آن با نامهایی چون ادبیات پایداری نیز یاد میشود به صورتهای گوناگون در ادبیات جهانی، اسلامی و ایرانی ظهور و بروز داشته است. این ظهور و بروز در دورههای گوناگون تاریخی متفاوت بوده است. اما وجه مشترک همه آنچه از آثار ادبی که میتوانستهاند مصادیق ادبیات مقاومت تلقی شوند آن بوده که ضمن ارائه زندهترین شکل ادبیات، از خاستگاهی فطری، در برابر هرچه بدی و زشتی و شر است، صف میآراستهاند. دکتر غالی شکری در این کتاب به ترتیب ابعاد انسانی، ابعاد قومی یا ناسیونالیستی و ابعاد اجتماعی را از ویژگیهای اثر ادب پایداری میداند، با این تذکر که این سه شرط الزاماً همراه هم نباید فراهم باشند. نویسنده این کتاب دکتر غالی شکری، نویسنده پیکارمند انقلابی، تحلیلگر سیاسی و اجتماعی و یکی از برجستهترین ارزیابان ادبی خاورمیانه است.
در این کتاب، مؤلف کوشیده با پرداخت به جنبه ادبی صهیونیسم، ابعاد دیگر آن؛ یعنی بعد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ... را ریشهیابی کرده و با تبیین روند تکاملی آن و سپس آشکارکردن تضادها، به رد دعوی آنها بپردازد. نویسنده در پژوهش خود میگوید که اندیشه صهیونیسم در قرن حاضر ریشه دورتری دارد. ادبیات صهیونیسم با وجود اینکه خود را با بدترین وسایل یعنی دروغ، پردهپوشی و وارونه جلوه دادن حقایق، دربست در خدمت هدفهای تجاوزکارانه گذاشته است، از شهرت خوبی برخوردار بوده و در مخافل ادبی با اعحاب و تحسین روبرو شده است. نویسنده با انتخاب دهها موضوع که به مثابه خطوط اصلی ادبیات صهیونیسم به شمار میآیند، مسیر آن را در مدت زمانی طولانی که تاریخ آن به چند قرن پیش از پیدایش صهیونیسم معاصر برمیگردد، بررسی میکند.