کتابخانه مجازی ادبیات

سرزمینی که اکنون بلوچستان نام دارد به اسم «مکا» مشهور بوده که یونانی‌ها آن را «گدروزیا» نامیدند.در زمان قدیم در سرزمین بلوچستان باتلاق بسیار وجود داشت و «اراینا» در زبان سانسکریت به معنی باتلاق است و برخی معتقدند از ترکیب این دو کلمه با کلمه «مکا» کلمه‌ای پدید آمد که به مرور زمان به «مکران» تبدیل شد. واژه بلوچستان نیز از زمانی اطلاق شد که بلوچ‌ها در آن سکونت کردند. بلوچ ها یكی از اقوام اصیل و شناحته شدة ایرانی هستند ، كه به زبان بلوچی ( كه از نزدیكترین خویشاوندان زبان فارسی است ) تكلم می كند و بیشترین جمعیت آنان در سه كشور ایران ، پاكستان و افغانستان بسر می برند .بیشترین جمعیت استان سیستان و بلوچستان را بلوچها تشكیل می دهند و بافت اجتماعی آن قبیله ای و طایفه ای است. همه اقوام ایرانی با توجه به اشتراكات فرهنگی دارای خصلت های اجتماعی مشابهی هستند . اما در عین حال بخاطر تأثیر پذیری از شرایط خاص محیطی و قومی خود تفاوتهایی نیز در خصلتها، باورها و آداب و رسوم آنها مشاهده می شود كه ویژگی های خاص هر قومی را تشكیل می‌دهد .

در پژوهش حاضر کوشیده شده ضمن بررسی تاریخی تحولات اجتماعی مانند نقش مذهب و چگونگی حرکت‌های مذهبی سیاسی، تغییرات تشکیلات اداری در چارچوب رویدادهای سیاسی و اقتصادی ایران عصر قاجار معرفی و ارزیابی شود. افزون بر آن مباحث تنظیمات و قوانین در دوران‌ قاجار تاسیس انجمن‌ها و احزاب و گسترش آن‌ها از جمله موارد قابل توجه در بررسی حاضر است. در آغاز کتاب منابع این اثر و محتوای آن‌ها معرفی شده است. روند گسترش تاریخی قاجار، حکومت‌های عصر قاجار، ساختار حکومت در دوران قاجار (نظام و تشکیلات اداری حکومت، و تقسیمات کشوری و اداری)، سازمان لشکری در دوران قاجار، سیاست مذهبی در عصر قاجار، طبقات و سلسله مراتب اجتماعی در عصر قاجار، تنظیمات و قوانین در دوران قاجار، سیاست‌های فرهنگی در عصر قاجار، روابط خارجی ایران در دوران قاجار، امتیازها و قراردادهایی که از جانب اتباع و یا دولت‌های بیگانه با ایران منعقد شده است، جنبش‌های اجتماعی ایران در عصر قاجار، و گسترش گروه‌ها و احزاب سیاسی در عصر قاجار.

این کتاب، ترجمه‌ای است از خلاصه کتاب «ادب چیست» ژان پل سارتر که در مجموعه «هنر شعر» آمده است. این کتاب جنگی است شامل نظریات شاعران و نویسندگان و منتقدان مشهور همه ملل و همه قرون از افلاطون تا کلانسیه و از هوراس رومی تا نظامی عروضی خدمان که به سال 1960 در شماره اول دوره دوم مجله پارسی چاپ شده و در این کتاب با تجدیدنظری منتشر شده است.

امروز هنر، چشم انتظار بی‌تاب و نیازمند ظهور یک منجی موعود است، موعود هنر، نه آخرین منجی از سلسله آفریدگاران بزرگی چون هومر، لئونارد داوینسی، میکلانجلو، بتهوون، موزار، باخ، تنتوره، فردوسی، مولوی، گوته، پیکاسو بلکه پیامبرانی چون ارسطو؛ هوراس، سارتر و یا هانری لوفور که صراط دیگری ... خواهید گفت مگر منتقدان نه آن کسانی‌اند که تو برای هنر و شناخت هنر آرزو می‌کنی؟ هرگز! طرح چنین سوالی نشان می‌دهد که اصطلاح «شناخت» غنا و قدرتی را که من از آن توقع دارم فاقد است. مقصودم از شناخت، یک معرفت عمیق حکمت گونه متأملانه راستین و متعالی است و به اصطلاح قدما، که علم را نه چون امروز که به بررسی عوارض اشیاء و استخدام آنها محصور کرده اند، بلکه یافتن «ماهیت» اشیاء و رسیدن به «حقیقت» آنها است ـ تعریف به حد و رسم هنر و هنرها و درک جنس و حقیقت آن و هنر و هنرها «بما هوهو»!