کتابخانه مجازی ادبیات

میرزا نورالله ملقب به تاج‌الشعراء و مشهور به عمان سامانی به سال 1258 قمری در سامان زاده شد و به سال 1322 دعوت محبوب خویش را اجابت کرد. او در خاندانی از اهالی عرفان رشد کرد و همین پرورش صوفیانه، نگاه او را به عالم تربیت نمود تا بتواند در کنار مشق شعر و تمرین ادبیات در محضر اساتید اصفهان و ارادت قلبی و کشف‌ها و سرمستی‌های خود را با ذوق درآمیزد و در ساختار شعر ریزد. این کتاب یکی از بهترین و تأثیرگذارترین اشعار مذهبی در وصف امام حسین (ع) و واقعه عاشوراست. این اثر شامل سروده‌های عمان سامانی است و مجموعه‌ای از مرثیه‌ها و سوگ‌نامه‌ها با درون‌مایه‌ای غمناک از توصیف مظلومیت شهدای حادثه کربلاست.

کتاب پیش رو از دو رساله کوچک با نویسندگان مجهول تشکیل شده که به شیوه چاپ سنگی منتشر شده اند. رساله اول با عنوان حسن و عشق در قالب نظم و نثر و به خط نستعلیق است. در حاشیه صفحات این رساله که باهتمام میرزا محمد مهدی علی خان تنظیم گشته، شرح و تفسیر متن به قلم چندین مولف گنجانده شده است. رساله دیگر، گلشن فیض نام دارد و در سال 1290 هجری تالیف گردیده است. در این رساله پس از حمد و سپاس خدا و مقدمه مولف، حروف الفبای فارسی در قالب مثنوی و در بخش های مجزا شرح داده شده اند. این رساله به خط نستعلیق در همان سال در منشی نول کشور لکهنو به طبع رسیده است.