علی بن احمد متخلص به اسدی پسر ابونصر احمد ابن منصور است که وی نیز اسدی تخلص داشته است. اسدی صاحب گرشاسبنامه است. گرشاسبنامه به بحر متقارت و به اسلوب شاهنامه است. جمعی آن را بهتر از شاهنامه و گروهی با آن برابر دانستهاند، برخی هم میانهروی کرده و گفتهاند شاهنامه افصح و گرشاسبنامه ابلغ است؛ اما زندهیاد رشید یاسمی در این کتاب میگوید گرشاسبنامه با وجود کمال بلاغت و فصاحت و محسنات بسیار، به هیچوجه قابل قیاس با نامه ملی فردوسی نیست. در این کتاب اندرزهای گرشاسبنامه از کتب مختلف گردآوری شده است.
کتاب گل سرسبد مشحون از برگزیده اشعاری است که شاعران بلند آوازه ایران در طول چهارده قرن درباره عظمت مقام امیرالمومنین (ع) سروده اند و بر ارباب دانش و خرد پوشیده نیست که تدوین چنین کتابی صرف وقت بسیار می خواهد و مخصوصا به آقای علی اکبر خان پیروی شاعر آل محمد به مناسبت این توفیق باید تبریک گفت که دیوان ده ها و شاید بیش از صد شاعر توانا را از قرنهای گذشته تا عصر حاضر از روی شوق و حوصله و پشتکار مطالعه کرده و از میان آنها بهترین اشعار را در پیرامون مقام و مرتبت امیرالمومنین برگزیده اند و این اقدام به اعتقاد نویسنده این سطور براستی یک ابتکار شاعرانه است که چنین همتی تا به حال از کسی دیده نشده است و اگر هم شده باشد مسلما به این پایه و مایه نیست...
مثنوی اندرزنامه اثر طبع میرزا علی خلیلیان متخلص به رجاء اصفهانی است که در سال 1354 چاپ شده است.
ابونصر علی بن احمد اسدی طوسی که این لغتنامه را نتیجه کوشش و تفحص و تتبع وی دانستهاند، شاعری نامدار و لغتدانی با ابتکار و خوشنویسی کلک استوارست. گرشاسبنامه وی گواه شاعری و لغتنامه او دلیل لغتدانی و نسخه کتاب «الابنیه عن حقایق الادویه» موجود به خط وی نمودار خطنویسی اوست. این کتاب که اگر اولین لغتنامه مدون در زبان فارسی تلقی نشود، اولین لغتنامه مدون متکی به شواهد شعری است که از دستبرد حوادث باز مانده و اساس کار لغتنامهنویسان بعدی قرار گرفته و بر آن بنیان بناهای قویم ارکان دیگری استوار داشتهاند.