در این مقاله، چهار قطعه تاکنون منتشرنشده از مجموعه دستنویسهای مانویِ بازیافته از تورفان با شناسه M409b، M1206، M7380، و M1571a که در فرهنگستان علوم براندنبورگ (برلین) نگهداری میشود قرائت، ترجمه، و تفسیر شده است. این قطعات، که مشتمل بر الفبای مانوی با ترتیب ابجدیاند، در واقع برای نوآموزان سغدی، که قصد داشتند شعرِ بیتدارِ پارتی تصنیف کنند، نوعی دستنامه آموزشی بودهاند. در این پژوهشِ کاملاً نو، به نظام ابجدی متنهای مانوی و علت وجود برخی از نویسههای غیر ابجدی، بهویژه علت وجود حرف (پس از قرشت)، در فهرستهای الفبایی پرداخته شده و فنون کاتبان برای آموزش شاگردان تجزیه و تحلیل شده است. در پیوست، دستنویس مانویِ نویافتهای از نیشابور، که همانند قطعات تورفان دستنامهای آموزشی بوده، بررسی شده است.
این رساله از بهترین مظاهر کوشش ثمربخش یونسکو است. این کتاب صورت مجلس مذاکرات و مباحثات ورزیده ترین معلمان جغرافیای همه عالم است. نویسندگان کتاب به مجموع این جلسات با کمال تواضع نام "استاژ" یعنی دوره کارآموزی داده اند ولی میدانیم که بزرگترین و مهمترین معلمان که غالبا استادان دانشگاه و بازرسان فنی و مربیان این دوره استاژ را بوجود آورده اند. نویسندگان کوشیده اند که تعلیم جغرافیا را منطبق سازند به نوترین روش های آموزش که آن را روش علمی نام نهاده اند...
آموزشهای زرتشت پیامبر ایران درباره روش اندیشیدن و کامیاب شدن در زندگی ، تألیف تهمورث ستنا با ترجمه موید رستم شهزادی، مشتمل بر ترجمه و تفسیر مهمترین بخش اوستا، یعنی گاهان، سرودهای زرتشت است. هدف نویسنده، شناساندن روح و مفاهیم اخلاقی گاهان بهویژه برای جوانان است و همینطور که خود او بیان کرده، تا حد امکان از به کار بردن اصطلاحهای تخصصی احتراز جسته است. کتاب فاقد فصلبندی است. نویسنده ابتدا کلیاتی درباره اوستا و مهمترین بخش آن گاهان بیان کرده و در ادامه، ترجمه سه دعای زرتشتی، یعنی اشم وهو، یثا اهو و ینگه هاتام را آورده و مفاهیم اخلاقی آنها را توضیح داده است. از آنجایی که گاهان مشتمل بر پنج بخش، یعنی اهونودگاه (هات 28-34)، اشتودگاه (هات43-46)، سپنتمدگاه (هات 47-50)، وَهو خشتر (هات 51) و هیشتوایشت (هات 53) است، نویسنده با آوردن هر بخش، بندهای مربوط به هر کدام را نوشته است. روش او اینگونه است که ابتدا پیام و مفهوم هر بند را بهطور مختصر بیان کرده و در ادامه، ترجمه بند مربوط به آن را میآورد
در اين مقاله، بخش کوچکي از تمثيل سغدي مانوي «پسرک کر و لال» که از زبان ماني براي يکي از روحانيون زرتشتي نقل شده، بازسازي شده است. متن اين تمثيل که مشتمل بر چندين قطعه دستنويس به زبان و خط سغدي است، در مجموعه دستنويسهاي لنينگراد قرار دارد که سالها پيش دانشمند روسي راگوزا آن را منتشر کرده بود و چندي بعد نيکلاس سيمز ويليامز آنها را پس از ويرايش مجدد، بازسازي کرد. در اين مقاله، قطعه تاکنون منتشرنشده Ch/So12400 (از مجموعه دستنويساياي تورفاني کتابخانه ملي برلين)، در مقام نسخه هم نوائي قطعه L 83 b (از مجموعه دستنويس موزه فرهنگستان علوم سن پترزبورگ ـ لنينگراد سابق)، بخشي از متن تمثيل مزبور را تکميل ميکند.