کتابخانه مجازی ادبیات

تصوير ارايه شده از سرزمين‌هاي تحت سلطه در نوشته‌هاي نويسندگان غربي،‏ همواره نظرورزانه و يك جانبه بوده است. در اين راستا،‏ ارائه تصويري صحيح از اين سرزمين‌ها براي باز پس گيري عزت از دست رفته بوميان،‏ از اهداف ادبيات پسااستعماري است. رمان همه چيز فرو مي‌پاشد اثر چينوآچبه تلاشي در اين زمينه است. مقاله حاضر،‏ با معرفي روايت‌شناسي پسااستعماري كه به پيوند عناصر روايت و مفاهيم پسا استعماري توجه دارد،‏ به بررسي رابطه زاويه ديد با استعمارزدايي در اين رمان مي‌پردازد. براي اين منظور،‏ اين جستار با استمداد از روايت‌شناسي ژرارد ژنت كه در آن زاويه ديد به دو بخش كانون ديد و راوي تقسيم‌بندي مي‌شود،‏ نشان مي‌دهد چگونه آچبه توانمندي‌هاي راوي برون داستاني را همچون وثوق بالا،‏ تسلط بر اثر و ... در خدمت هدف خود قرار مي‌دهد. به عبارت ديگر،‏ انتخاب اين راوي موقعيت‌هايي را براي تحقق هدف نويسنده در اختيار وي قرار مي‌دهد كه با انتخاب راوي ديگري ممكن نمي‌شد.

در این مقاله با بهره‌گیری از نظریات ارسطو در زمینه تراژدی، به بررسی میزان اهمیت «کشف» و «دگرگونی» در سه شعر پروین اعتصامی با عناوین «گره‌گشای»، «دو محضر»، و «گفتار و کردار» خواهیم پرداخت. پروین، یکی از نامدارترین شاعران ایرانی، بیشتر به‌ خاطر مناظره‌ها و پرداختن به‌ مشکلات اجتماعی در اشعارش معروف است، اما از مهم‌ترین خصوصیات اشعار او، تلفیق شعر کلاسیک با شعر مدرن و تأثیر‌پذیری از ادبیات غرب است. اما تاکنون در هیچ تحقیقی به‌تأثیرپذیری پروین از آراء و نظریات ارسطو، اولین نظریه‌پرداز ادبی غرب، اشارت نرفته است. این پژوهش در جستجوی پاسخ به‌ این پرسش است که آیا می‌‌توان دو عنصر ارسطویی کشف و دگرگونی را در اشعار پروین یافت؟ و اگر چنین است، پروین آنها را چگونه در برخی از اشعارش به‌کار می‌برد؟ یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد که پروین در هر سه شعر یاد شده، تنها از نوع همزمان کشف و دگرگونی بهره می‌جوید. این مقاله به‌ روش مقایسه و تطبیق و تحلیل، تحقق یافته‌است.