نویسنده این کتاب سلطان محمد فخری بن محمد امیری هروی (حدود 903 ـ پس از سال 974 ق) شاعر، دانشمند و صوفی است که در باب جنبههای مختلف هنر شعر نوشته است. این کتاب از سه جزء شکل یافته است که در جزء اول نظم احوال سلاطین آورده شده و روضة السلاطین نام نهاده شده است در هفت باب. جزء دوم تذکره جواهر العجایب است که از قدیمیترین و نخستین کتبی است که به شرح زنان شاعر و ذکر اشعارشان پرداخته است. در این تذکره سرگذشت 21 شاعر آمده است که از مهستی شروع و به نسایی ختم میشود. نویسنده افزون بر معرفی زنان شاعر، بخشی از اشعار آنان را نیز آورده و در برخی موارد، مناسبت سرودن اشعار را نیز بیان کرده است. جزء سوم و پایانی نیز دیوان هروی را شامل میشود.
در این کتاب کوشیده شده تا درباره نکاتی درباره حافظ و شعر او بررسی صورت گیرد؛ از قبیل: بیان روند زندگانی حافظ برگرفته از متون و منابع معتبر علمی و تاریخی با استفاده از اشعار شاعران نوپرداز معاصر؛ نگاهی به ابعاد و زوایای شخصیت حافظ؛ چرایی تفأل به حافظ و چگونگی تفألزدن؛ تدوین فصلی با نام فرهنگ واژگان اشعار حافظ با بیش از دوهزار واژه؛ فراهم کردن فرهنگ اشارات و تعبیرات عرفانی اشعار حافظ با بالغ بر پانصد واژه.
کتاب «کشف المحجوب» که در واقع پردهگشای اسرار حیات و درون گروهی از عاشقان و شیفتگان جمال محبوب ازلی و ابدی است، جلوهگاه ایمان و ذوق و دانش بزرگمردی است که گرچه شرح کاملی از احوال وی در دست نیست، ولی همین اثر عظیم نماینده وسعت اطلاعات او در علوم قرآنی و احادیث و عرفان است. در این کتاب خلاصهای گویا از شرح زندگی افراد مندرج در کتاب «کشف المحجوب» هجویری ارائه شده و علاقمندان و عرفانپژوهان را در شناخت هرچه بهتر مندرجات کتاب بهویژه شخصیت عارفان و مشایخ راهنما است.