به هنگام بحث درباره تقابل که مبحث ویژهای از معنیشناسی ساختگرا را به خود اختصاص میدهد، نخست باید تعریفی هر چند اجمالی از معنی را بدان گونه که در میان معنیشناسان مطرح است، به دست دهیم. اولمن معنی را رابطهای دو جانبه میداند که میان تصویر ذهنی و واژه وجود دارد؛ بدین ترتیب می توان گفت که معنی، پیوندی است میان واژه و تصویر ذهنی آن و از آنجا که واژه میتواند برانگیزنده تصویر ذهنی باشد و تصویر ذهنی نیز برانگیزنده واژه تلقی شود، چنین پیوندی دو جانبه خواهد بود. اما رابطه میان واژگان زبان و تصویرهای ذهنی، همواره یک به یک نیست و در تمامی زبانها، روابط پیچیدهتری مطرح است که از جمله میتوان واژههایی را نام برد که معنی آنها در تناقض با یکدیگرند. در این مختصر، سعی بر آن است تا این نکته با موشکافی بیشتری مورد بررسی قرار گیرد.
این کتاب بر اساس سخنرانیهای نویسنده که در سال 1971 پیرامون معنیشناسی ایراد کرد، تدوین شده است. نویسنده در این کتاب یکایک نظریهها و مسائل مورد بحث در حوزه دانش معنیشناسی را به گونهای بسیار ساده و غیرفنی به بحث گذاشته و صحت و سقم آن را بررسی کرده است و بدین ترتیب کتابی را در اختیار همگان قرار داده که عاری از هرگونه پیشانگاری و جزمیت است.
نقد ابوالفضل حری بر کتاب از اشارتهای دریا: بوطیقای روایت در مثنوی معنوی تألیف حمیدرضا توکلی نقدی است موشکافانه و حاصل خوانش سنجشگرانه و ژرفکاوی دقیق این پژوهنده حوزه روایتشناسی. غرض من از نوشتن این یادداشت کوتاه به هیچ رو نقد کردن این نقد نیست؛ بلکه فقط میخواهم به دو تناقض یا ـ دقیقتر بگویم ـ دو ترکیب متناقضنما در آن اشاره کنم. تناقض نخست در عنوان این نقد به چشم میخورد: «روایتشناسی معنوی» که البته چند جای مقاله هم آمده است؛ تناقض دوم در ترکیب «روایتشناسی ساختارگرا» را از «روایتشناسی پساساختارگرا» متمایز نکرده است.
این کتاب دربرگیرنده سه رساله از نویسنده درباره حافظ و شعر اوست که در این عناوین سامان یافته است: گوته و حافظ، عشق و عقل در نظر حافظ، دوازده غزل از حافظ همراه توضیحات و ترجمه آلمانی.
این کتاب بر اساس سخنرانیهای نویسنده که در سال 1971 پیرامون معنیشناسی ایراد کرد، تدوین شده است. نویسنده در این کتاب یکایک نظریهها و مسائل مورد بحث در حوزه دانش معنیشناسی را به گونهای بسیار ساده و غیرفنی به بحث گذاشته و صحت و سقم آن را بررسی کرده است و بدین ترتیب کتابی را در اختیار همگان قرار داده که عاری از هرگونه پیشانگاری و جزمیت است.