ویلیام فاکنر رماننویس و داستاننویس آمریکایی و برنده جایزه نوبل در ادبیات سال 1949 در مصاحبهای گفته است: «نویسنده به سه چیز احتیاج دارد: تجربه، قوه مشاهده و قوه تخیل. من خودم موقع نوشتن یک داستان معمولا با موضوعی واحد یا خاطرهای یا تصویری ذهنی کار را شروع میکنم». کار نوشتن، چه داستان چه غیر داستان غالبا با توصیف چیزی که دیدهایم آغاز میشود زیرا آغاز تفکر معمولا ایجاد یا تصویر ذهنی است. با مشاهده دقیق میتوان ظرفیت انتخاب ریزه کاریها و جزئیات لازم و برجسته این تصویر ذهنی را توسعه داد و با ورزدادن قوه تخیل میتوان تاثیر مسلط تصویر ذهنی را به نوشته و واژه منتقل کرد.
کتاب نرگس و زرین دهن اثر هرمان هسه نخستین بار در سال هزار و سیصد پنجاه توسط مترجم توانا سروش حبیبی به فارسی برگردانده شد با نام نرگس و زرین دهن که البته همانطور که بهتر می دانید نام اصلی کتاب نارتسیس و گلدموند است که در سال هزار و نهصد و سی توسط هسه نوشته و نشر یافت. البته می توان گفت یکی از سه اثر برتر کتاب های هرمان هسه است که بدلیل بازگو کردن روابط جنجالیترین کتابش نیز شناخته شد و در فهرست پر مخاطبترین و مشهورترین کتابهای نویسنده محسوب میشود داستان یک گردش دایره وار است و مکان روایت از یک سیکل در ماریابرون شروع و پس از گذر از چند مکان چون روستا، دشت و قصر و صحرا و شهرها و در اخر بازگشت به همان مبدا. و نکته جالبی که نه در این اثر بلکه در کلیه آثار هرمان هسه تکرار میشود ساختار خاص و تکنیکی نویسنده براساس 2 قطبی بودن ساختار است و رو ح و جسم آدمی در سیر داستان در این اختلاف قطب سرگردان می نماید و آدمی را متفکرانه به شرح ماجرا گوش بزنگ می نماید و حقیقتا با دیدی فیلسوفانه به روایت و شرح و توصیف می پردازد.
زمانی که شاه طهماسب پایتخت خود را به قزوین انتقال داد در قزوین طرح باغ سعادت آباد انداخته و عمارات زیادی ساخته شد و به جعفرآباد موسوم گردید. در و دیوار و ایوانهای این ابنیه باشکوه و زیبای بدست استادان و نقاشان بی نظیر آن زمان در نهایت سلیقه و ذوق تزئین و منقش گردید. بیشتر این نقوش دیواری در منظومه "دوحه الازهار" که مثنوی دوم از خمسه سوم شاعر بنام "جنات عدن" است مشروحا توصیف گردیده است. بقایای این نقوش در عمارت چهل ستون قزوین نشان میدهد که اکثر آنها طی قرون ماضی آگاهانه و ناآگاهانه از بین رفته و یا روی پاره ای از آنها دوباره تحت مضامین مختلف نقاشی شده است. در هر صورت مثنوی "دوحه الازهار" تنها منبع معتبری است که میتوان بر پایه ای وصف گر منظوم این نقاشیها و با استناد به بقایای موجود و مقایسه علمی آنها نقوش دیواری مندرج در مثنوی را تا حدی نزدیک باصل خود از نو احیا کرد. از اینرو رساله منظوم "دوحه الازهار" نه فقط برای ادبیات خاورشناس بلکه برای هنرشناسان و متخصصین هنرهای زیبا نیز قابل توجه و جالب میباشد. مثنوی "دوحه الازهار" شامل 1170 بیت بوده و در بحر هزج سروده شده است. این منظومه نیز نظیر سایر رسالات منظوم قرون وسطی با توحید نعت و مدح شاه طهماسب بطور ایجاز که بمثابه مقدمه مثنوی است آغاز میشود و سپس باغ سعادت آباد نقشه معماری پارک سلطنتی جعفر آباد، خیابانها و ایوانهای جانب شمالی و جنوبی ابنیه و قصور واقع در سمت مشرق پارک قصر شیروانی و ... توصیف میشود...
بخش انتشارات دانشگاه هاروارد امریکا، اخیراً ترجمه مجموعهای از نامههای گوستاو فلوبر، رماننویس فرانسوی را به ترجمه فرانسیس استیگ مولر در دو جلد منتشر کرده است. فلوبر، نویسنده رمانهای مادام یوواری و سالامبو، این نامهها را بین سالهای 1857 تا 1889 نوشته اشت. فلوبر از بزرگترین شخصیتهای ادبی قرن نوزدهم بود، نویسندهای همیشه مریض احوال و به قول خودش «بداقبال» که زندگی منضبط و خشکی داشت و ساعتها با وسواس زیاد بر سر وزن و آهنگ یک جمله و یافتن یک کلمه دلخواه رقت صرف میکرد.