بوعلی قلندر(605-724 هجری) از عارفان و شاعران قرون هفتم و هشتم هجری شبه قاره است. او برای ادامه تحصیل به دهلی رفت و در همانجا نیز به تدریس و ارشاد دینی مشغول شد اما بعدها بر اثر جذبه های معنوی از اشتغال به درس و بحث چشم پوشید. پس از آن شرف الدین، قلندری را پیشه خود کرد و به کشورهای دیگر رهسپار گشت و از محضر عرفا و بزرگان مختلفی کسب فیض نمود. بوعلی قلندر در نظم و نثر پارسی استاد بود و دیوان وی از مهمترین تألیفات منظوم او به شمار می رود. کتاب دیوان اشعار سید شرف الدین بوعلی قلندر در برگیرنده غزلیات، رباعیات و مثنوی های اوست که به همت میر طاهر جمع آوری شده و توسط انتشارات تکیه خاکسار جلالی به چاپ رسیده است. در پایان کتاب حاضر، اثر منظوم و منثور پنج گنج خسروی ضمیمه شده که به قلم یکی از شیفتگان بو علی قلندر پرداخته شده است و پیش از این در سال 1916 در هند به چاپ رسیده بود.
کتاب حاضر مشتمل بر دو گفتار به زبان فرانسوی، به خامه توانای استادان گرامی دکتر صفا و لیوه روسای محترم دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و استراسبورگ و یک مقدمه از نویسنده در معرفی کامل نسخه خطی کتابخانه ملی و دانشگاهی استراسبورگ و شرح یکصد و شصت و هشت بیت از مثنوی گلشن راز که متاسفانه شارح عارف آن تاکنون ناشناخته مانده است. و در آخر تعلیقاتی که برای حل مشکلات و توضیح و تعریف لغات و مصطلحات عرفانی و فلسفی به کوشش نویسنده فراهم گردیده است.
این کتاب اشعار فارسی سیدجعفر موسوی حاوی الف) دو مثنوی در بحر خفیف-مخبون محذوف-یکی تحت عنوان (حدیث نفس) شامل موضوعات مختلف در حدود (1723) بیت، و دیگری (بالاخانه غمها) که از نوشته نویسنده معروف (مصطفی لطفی منفلوطی مصری) برداشته شده است و در حدود (303) بیت می باشد. ب) غزلیات ج) متفرقات د) قطعات
ابو عبد الله شمس الدین محمد بن عزالدین عادل یوسف بزازینی تبریزی مشهور به مغربی ملقب به شیرین از عارفان قرن هشتم هجری است که از او به قدوه العارفین وزبده الواصلین یادشده است، از بیان حال و زندگی اش سخن کوتاه کرده اند و جز به طریق ایجاز و ابهام آن هم بطور پراکنده و جسته و گریخته در تذکره ها و کتب ادب از وی سخن به میان نیامده است. دیوان کامل شمس مغربی، شامل غزلیات، ترجیعات، رباعیات، فهلویات به انضمام رساله جام جهاننما، با مقدمهای در شرح احوال و بیان افکار او، کتابی است یکجلدی به زبان فارسی با موضوع ادبیات فارسی.
محمدحسن اصفهانی (درگذشت 1270قمری) متخلص به زرگر و غزلسرای نامدار سبک عراقی بود. اوج سخن پردازی او به دوره حکومت محمدشاه قاجار اختصاص یافته است. دیوان پیش رو که به اهتمام سیدحسین میر طاهر و منوچهر کلک علی تدوین شده است با مقدمه ای در شرح حال و مقام عرفانی و ادبی زرگر و تاثرات وی از سعدی و حافظ آغاز می شود. غزلیات زرگر به انضمام اشعاری از بزرگان ادب و عرفان اصفهان بخش های دیگر این کتاب را تشکیل می دهند که چاپ سوم آن در سال 1364 در اصفهان منتشر گردید.